Zobaczyłem wielki łeb rekina. Przepływał pod kajakiem. W życiu reaguję dość szybko, więc skoro miałem w ręce wiosło, to skorzystałem z niego. Walnąłem rekina w łeb, dość mocno. Miał jakieś 3,5 metra. Po niecałej minucie znów nadpłynął. Skoro raz mu nie wystarczyło, przywaliłem mu ponownie, mocniej. Byliśmy kwita -on stuknął dwa razy w kajak, a ja go dwa razy w łeb.
Kabina jest bardzo mała. Śpię maksymalnie 6 godzin na dobę w kilku, kilkunastu lub kilkudziesięciu ratach. Fale są nieregularne. Oprócz zwykłego szumu, pluskania i kołysania, co jakiś czas mocniejsza lub załamująca się fala wali w kadłub tuż koło ucha. Taki piękny sen, a tu brutalna przerwa! Woda lejąca się na głowę przez niedomknięty właz
Tragedia na kajaku. W nocy ryba latająca zabiła się przed włazem. Zrobiłem filet i zjadłem na surowo. Pycha! Noc była spokojna. Kondycja fizyczna i psychiczna OK.
Podczas wyprawy nie miałem ani jednej chwili zwątpienia, ani razu nie pomyślałem sobie: co ja tutaj robię, zabierzcie mnie stąd.
Żona mi ostatnio mówi, że jestem celebrytą. Jaki ze mnie celebryta? Ludzi, których znałem, dalej poznaję. Głowy wysoko nie noszę. Jak ktoś sam niesie kajak, to pomogę
Jak mi coś dolega, nie załamuję rąk, tylko kombinuję, jak zaradzić, usunąć przyczynę. Postęp ludzkości bierze się z powodu niedosytu. Jak ludzie mają już wszystko, nadchodzi kryzys. Wielkie cywilizacje upadały z przesytu. Na przykład Rzymianie. Potężni byli, ale wszystko mieli. I przez lenistwo ich imperium się rozpadło. Inni, co nie mieli, zorganizowali się i podbili Rzym.
Autentycznie czuję się turystą. Nie jestem wyczynowym sportowcem. Jestem za to ciekawy świata, odkrywania czegoś nowego. Nie pływam więc kajakiem tam i z powrotem dla rekreacji, tylko szukam nowych tras i wyzwań. Dziwię się, kiedy ktoś mówi, że to co robię, to nie jest turystyka
Jestem realistą i wiem, że gdyby coś mi się stało na środku oceanu, pomoc nie nadeszłaby szybko. Dlatego, gdy wypływam, to staram się mieć wszystkie życiowe sprawy uporządkowane. Żadnych długów, zobowiązań. Z drugiej strony- skąd pewność, że, gdy rozmawiamy z przyjacielem przy piwie w lokalu, to nie jest nasze ostatnie spotkanie?
Gdy podczas pierwszej wyprawy po przepłynięciu Atlantyku udałem się na Amazonkę, napadło mnie pięciu rabusiów i przystawili mi rewolwer do skroni. Wtedy dowiedziałem się, jak mocną mam psychikę, bo próbowałem ich przekonać, żeby nie rabowali wszystkiego. Próbowałem wyciszyć ich agresję spokojnym głosem i ruchami. Później analizowałem to zachowanie. Nie wiedziałem, że aż tak mocny jestem psychicznie. I po tym wydarzeniu mogę sobie powiedzieć: Olek, jesteś twardym facetem.
Czym jest dla mnie starość? Widzę ją, jak obserwuję ludzi, którzy chodzą o lasce, i kiedy słyszę, że są obłożnie chorzy. Ale myślę, że starość u ludzi jest mentalna. Rozmawiałem z o wiele młodszymi ode mnie, którzy mówili jak staruszkowie
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze