Pierwszym celem naszej wycieczki jest Czelin, niewielka wieś na południowo-zachodnim krańcu naszego województwa.
Ze Szczecina dojedziemy tam drogą 31 przez Gryfino, Chojnę i Mieszkowice. W tej ostatniej miejscowości trzymamy się oznakowania drogi 31 i drogowskazów prowadzących do Kostrzyna. Dopiero za centrum miasta wypatrujmy drogowskazu, który wskaże nam drogę w prawo, prowadzącą już wprost do Czelina (można też objechać centrum trzymając się oznakowania przejazdu dla ciężarówek). Trasa ma długość nieco ponad 100 kilometrów , a jej pokonanie zajmuje około półtorej godziny.
Czelin to bardzo ważne miejsce w historii forsowania Odry i bitwy nad rzeką. 27 lutego 1945 roku, żołnierze 6 Samodzielnego Batalionu Pontonowo-Mostowego Wojska Polskiego właśnie w tej miejscowości ustawili nad Odrą pierwszy nad tą rzeką, polski słup graniczny. Dokonali tego podporucznik Władysław Cieślak, podporucznik Stefan Kobek, sierżant Kamiński, plutonowy Henryk Leopold Kalinowski, plutonowy Zenobiusz Janicki. Cała historia opisana jest na jednej z tablic informacyjnych.
Andrzej Kraśnicki jr
Wydarzenie upamiętnia odsłonięty 5 października 1968 r. pomnik zaprojektowany przez szczecińską rzeźbiarkę, Annę Paszkiewicz.
Andrzej Kraśnicki jr
Na lewo od pomnika, wśród drzew, odnajdziemy jeszcze jedną pamiątkę. To obelisk z 1960 roku w kształcie granicznego słupa. Pierwotnie stał w miejscu, gdzie osiem lat później stanął bardziej okazały pomnik. Obelisk jest tuż przy drodze prowadzącej do Odry i kończącej się żółtą tablicą z napisem "Granica państwa".
Andrzej Kraśnicki jr
To bardzo malowniczy, fotogeniczny teren. Nadodrzańska skarpa uformowana została w tarasy stopniowo schodzące ku szeroko rozlanej rzece. To bardzo malownicze miejsce, warto tu spędzić dłuższą chwilę.
Andrzej Kraśnicki jr
Andrzej Kraśnicki jr
Skwer przy pomniku to nie tylko historia z czasów II wojny światowej. To także dokładnie przedstawiona historia pewnego odkrycia z 2003 roku. W grudniu - trzej uczniowie szkoły podstawowej w Czelinie, Bartłomiej i Dawid Grabowscy oraz Przemysław Mirkiewicz, dokonali przypadkowego odkrycia glinianych naczyń i kości na terenie żwirowni.
Andrzej Kraśnicki jr
W następnych latach ekipa Muzeum Narodowego w Szczecinie przeprowadziła w tym rejonie badania archeologiczne. Znaleziono 41 grobów popielnicowych, naczynia, okucia, zapinki, grzebienie, elementy uzbrojenia. Znaleziska pochodzą z I-III wieku n.e., gdy na terenach tych przebywali najprawdopodobniej germańscy Burgundowie. Cała ta historia, wraz z opisem pradziejów regionu jest na tablicach informacyjnych na skwerze. Wrażenie robią też dwie szklane gabloty. W jednej odtworzono model grobu popielnicowego, a w drugiej stos pogrzebowy wojownika (tuż przed kremacją).
Andrzej Kraśnicki jr
Naszym następnym celem są Gozdowice - wieś nad Odrą. Z Czelina to raptem siedem kilometrów. Nie sposób zabłądzić, po prostu należy kontynuować podróż szosą, którą wjechaliśmy do wsi.
Gozdowice witają nas skrzyżowaniem, przy którym stoi niewielki dom. To Muzeum Pamiątek Wojsk Inżynieryjnych 1. Armii Wojska Polskiego, które w 1945 roku forsowały w tym rejonie Odrę.
Placówka niedawno została wyremontowana i wzbogacona o nowe eksponaty. Co najważniejsze, zawiadują nią bardzo kompetentni, młodzi ludzie, którzy nie ograniczają się jedynie do sprzedania biletu (5 zł normalny, 3 zł ulgowy). Panowie chętnie oprowadzają po placówce mając naprawdę sporo ciekawych historii do przekazania. Częścią ekspozycji jest także historyczny sprzęt saperski zlokalizowany pod wiatą obok muzeum. Bilet upoważnia też do zwiedzenia filii muzeum przy cmentarzu wojennym w Siekierkach (dokąd dojedziemy). Muzeum otwarte jest w weekendy od 10 do 17, a od wtorku do piątku od 9 do 16.
Andrzej Kraśnicki jr
Andrzej Kraśnicki jr
Andrzej Kraśnicki jr
Tuż przy muzeum, na wzgórzu, stoi pomnik poświęcony saperom, którzy zginęli w czasie forsowania Odry. Jego najważniejszą częścią jest figura żołnierza, który idzie pochylony z karabinem o kołem ratunkowym.
Andrzej Kraśnicki jr
Gozdowice mają jeszcze jedną atrakcję. To prom na Odrze, który łączy Polskę i Niemcy. Nazywa się "Bez Granic". W kwietniu kursuje co godzinę od 8 do 18 (oprócz poniedziałków, w maju do 19, a czerwcu i lipcu do 20). Bilet kosztuje 3 zł. Prom zabiera także samochody do 3,5 tony. Transport auta kosztuje 10 zł.
Andrzej Kraśnicki jr
Od skrzyżowania przy muzeum kierujemy się szosą w stronę miejscowości Stare Łysogórki. Nie warto jednak się rozpędzać. Łagodny podjazd kończy się przy znaku wskazującym parking po lewej stronie drogi, za kamiennym murem z napisem upamiętniającym 1 Armię Wojska Polskiego.
Koniecznie trzeba tu zajechać. Zaraz za kamiennym murem można zostawić samochód. Szutrową drogą dojdziemy wprost na skraj wzgórza, z którego rozciąga się jeden z najpiękniejszych widoków w regionie. Zobaczycie wspaniałą, szeroką Dolinę Dolnej Odry.
Andrzej Kraśnicki jr
Andrzej Kraśnicki jr
Zlokalizowana w tym miejscu ziemianka nawiązuje do czasów wojennych, co daje też wyobrażenie o tym jakim wyzwaniem było dla żołnierzy sforsowanie szerokiej, wartko tu płynącej rzeki, a następnie ogromne połaci, płaskiego, podmokłego terenu. Ziemianka stanęła w miejscu, gdzie w czasie wojny znajdował się punkt obserwacyjny 2 Pułku Artylerii.
Andrzej Kraśnicki jr
Wzgórze to także ciekawostka przyrodnicza. Stromo nachylone zbocze, na które padają promienie słońca, jest miejscem, gdzie panuje wysoka temperatura. To idealne warunki dla tzw. roślin kserotermicznych. Na murawie ostnicowej, bo tak nazwane jest to miejsce, są rzadkie gatunki traw, byliny i rośliny jednoroczne. Wszystkie te ciekawostki objaśnione są na tablicy informacyjnej postawionej na skraju wzgórza.
Andrzej Kraśnicki jr
Wracamy na szosę i kierujemy się w stronę Starych Łysogórek. Przejeżdżamy przez wieś, w której warto zwrócić uwagę na liczne szachulcowe i szachulcowo-murowane domy.
Tuż za Starymi Łysogórkami, na rozległym, płaskim terenie znajduje się najważniejsze miejsce na szlaku upamiętniającym polskich żołnierzy. To Siekierkowski Cmentarz Żołnierzy 1. Armii Wojska Polskiego (nazwa pochodzi od pobliskiej wsi Siekierki). Spoczywa tu 1987 żołnierzy (w tym 12 nieznanych) poległych w czasie forsowania Odry i późniejszych walk o Berlin. Najwięcej ofiar pochodzi z tej pierwszej operacji. To była jedna z najważniejszych bitew II wojny światowej. Polacy, pod ciągłym ogniem Niemców, z trudem pokonali lodowatą i szeroko rozlaną Odrę w rejonie Siekierek i Gozdowic. Zginęło około tysiąca żołnierzy, z czego aż 700 uznano za zaginionych. Porwał ich nurt rzeki. 2 tysiące kolejnych zostało rannych.
Andrzej Kraśnicki jr
Andrzej Kraśnicki jr
Andrzej Kraśnicki jr
Cmentarz wypełniają jednakowe, niskie krzyże z tabliczkami informującymi kto jest w danym miejscu pochowany. Mnóstwo jest mogił młodych żołnierzy, którzy zginęli mając 20 lat. Jedna z nich kryje szczątki podporucznika Ryszarda Kuleszy, przyjaciela Wojciecha Jaruzelskiego.
Andrzej Kraśnicki jr
Późniejszy generał walczył pod Siekierkami. Był zwierzchnikiem Kuleszy. Wysłał go na zwiad, podczas którego 22 letni żołnierz zginął. Jaruzelski mocno przeżył jego śmierć, winił się za nią. Napisał list do rodziny Kuleszy: "Jeszcze od oficerskiej szkoły w Riazaniu aż do ostatniej chwili łączyła nas szczera przyjaźń, dzięki czemu staraliśmy się zawsze być razem i znosić wspólne trudy, niewygody i niebezpieczeństwa życia frontowego. Ryszard był mym jedynym i najlepszym przyjacielem, którego strata zraniła mnie boleśnie i zadała ogromną pustkę, której nikt nie jest w stanie zapełnić".
Wojciech Jaruzelski był w Siekierkach w 2005 roku, w 60. rocznicę forsowania Odry. Złożył kwiaty na mogile Kuleszy. Gdy wchodził na teren cmentarza przywitały go brawa weteranów
Przy wjeździe na drogę do cmentarza z daleka rzuca się w oczy czołg-pomnik. Z daleka podobny jest do słynnego T-34, ale w rzeczywistości to ciężki czołg IS-2, który należał do polskiego 4 Samodzielnego Pułku Czołgów.
Andrzej Kraśnicki jr
Andrzej Kraśnicki jr
Pojazd od połowy 1944 roku pokonał szlak bojowy z Żytomierza, przez Chełm, Lublin, Warszawę, Mirosławiec, Kołobrzeg, Gozdowice aż do Łeby. Jednym z członków załogi był Antoni Domański, którego zdjęcia i pamiątki można zobaczyć w pobliskim budynku, który jest filią muzeum w Gozdowicach. Filia przeszła właśnie gruntowny remont, pojawiły się nowe eksponaty. Warto tu zajrzeć.
Andrzej Kraśnicki jr
Opuszczamy cmentarz i kierujemy się dalej na północ wjeżdżając do wsi Siekierki. Tu warto zwrócić uwagę na drogowskazy kierujące do Sanktuarium Matki Bożej Nadodrzańskiej Królowej Pokoju. Świątynia powstała w połowie lat 80. XX wieku w miejscu rozebranego w latach 50. kościoła. Jest posadowiona na wysokim wzgórzu, z którego rozciąga się efektowny widok na Dolinę Dolnej Odry.
Andrzej Kraśnicki jr
Andrzej Kraśnicki jr
Przy podjeździe do sanktuarium proszę zwrócić uwagę na pewną osobliwość. Chodzi o pomalowaną na ceglany kolor kompozycję, która jak informuje tablica, jest "Pomnikiem nienarodzonego dziecka". Ów pomnik powstał z pomalowanych na zielono fragmentów pomników z dawnego, miejscowego, niemieckiego cmentarza oraz krzyży z pobliskiego cmentarza wojennego polskich żołnierzy poległych w czasie forsowania Odry. Krzyże zostały zdemontowane w czasie remontu cmentarza i porzucone nad rzeką. Znalazły jednak nowe zastosowanie.
Andrzej Kraśnicki jr
Ledwo opuścimy okolice sanktuarium, a już natrafiamy na jedną z najciekawszych konstrukcji w regionie. To most kolejowy nad Odrą - najdłuższa przeprawa nad tą rzeką. Znajdziemy go bez trudu. Szosę przecinają bowiem tor kolejowe, które do niego prowadzą.
Andrzej Kraśnicki jr
Auto zostawiamy przy szosie (dojazd do samej przeprawy samochodem jest zabroniony) i maszerujemy około 200 metrów. Czy warto?
Most w Siekierkach jest jedną z najbardziej niedocenianych atrakcji województwa. Jest ciekawy z kilku powodów. Historia przeprawy w tym miejscu sięga 1892 roku. Niemcy zbudowali obok siebie dwa mosty: drogowy i kolejowy. Wycofujące się wojska niemieckie zniszczyły przeprawy w marcu 1945 roku. W kwietniu w rejonie ruin przeprawy toczyły się krwawe walki.
Andrzej Kraśnicki jr
Andrzej Kraśnicki jr
Kratownicowa konstrukcja, którą dziś widzimy, otwarta została w 1954 roku. To most kolejowy. Powstał tylko i wyłącznie ze względów strategicznych. Chodziło o możliwość przerzucenia koleją wojsk Układu Warszawskiego na zachód Europy. Nigdy nie przejechał po nim regularny pociąg pasażerski, chociaż zdarzała się salonka z wojskowymi z Układu Warszawskiego.
Dziś most jest odcięty od linii sieci kolejowej. Pociągi nie mogą już dojechać do pobliskiej stacji Siekierki i dalej na most. Sama konstrukcja jest w dobrym stanie ale blachy kryjące dziury między szynami w większości skradziono. Wejście na most jest po prostu bardzo ryzykowne, a od strony Niemiec zamknięte.
Przeprawa składa się z dwóch przęseł po 330 metrów opartych na wyspie. Wkraczając na most od strony Polskiej przechodzi się nad malowniczymi rozlewiskami.
Plany Urzędu Marszałkowskiego zakładają zbudowanie na przeprawie drogi rowerowej. Po niemieckiej stronie przebiega bowiem szlak rowerowy Odra-Nysa. Po polskiej stronie turystyczna trasa dla cyklistów ma być kontynuowana po nasypie zamkniętej linii kolejowej.
Przy wjeździe na nasyp prowadzący do przeprawy stoi pomnik upamiętniający polskich żołnierzy, którzy w tym miejscu forsowali rzekę.
Andrzej Kraśnicki jr
Andrzej Kraśnicki jr
Kontynuujemy podróż na północ. Szosa prowadzi między wzgórzami, a płaską na stół doliną Odry. Wiosną rzeka wdziera się na te tereny tworząc rozległe rozlewiska. Teren jest wówczas niemal niedostępny dla człowieka. Można się tu dostać (i to nie wszędzie) tylko kajakiem. Krajobraz widziany z tej perspektywy pokazaliśmy na szczecin.wyborcza.pl rok temu.
Każdy może na jego fragment spojrzeć z góry. Na końcu wsi Stary Kostrzynek jest dość szerokie pobocze. Można tu zostawić samochód i wspiąć się na wzgórze na szczycie którego widać wiatę.
Andrzej Kraśnicki jr
To punkt widokowy na Dolinę Dolnej Odry. Samo wzgórze jest też ciekawostką przyrodniczą. Są tu podobne warunki jak na wzgórzu w Gozdowicach, gdzie świetnie utrzymują się murawy kserotermiczne.
Andrzej Kraśnicki jr
Andrzej Kraśnicki jr
I jeszcze jedna ciekawostka: Stary Kostrzynek jest najdalej na zachód wysuniętą wsią w Polsce.
Andrzej Kraśnicki jr
Andrzej Kraśnicki jr
Jadąc na północ mijamy Osinów Dolny - miejscowość będącą gigantycznym targowiskiem dla niemieckich klientów. A już po chwili docieramy do miejsca, gdzie po lewej stronie szosy rozciąga się całkiem spory parking. Jesteśmy u stóp Góry Czcibora z monumentalnym pomnikiem Tysiąclecia Państwa Polskiego na jej szczycie.
Wdrapanie się na szczyt oznacza pokonanie ponad dwustu stopni. Nagrodą jest widok na dolinę Odry i możliwość zrobienia sobie zdjęcia z wielkim pomnikiem przedstawiającym orła.
Całość upamiętnia zwycięską bitwa pod Cedynią, która miała się rozegrać 24 czerwca 972 r. przez Mieszka I z wojskami margrabiów niemieckich Hodona i Zygfryda. Nazwa pochodzi od imienia Czcibora, brata Mieszka I, który w bitwie pod Cedynią dowodził częścią wojsk i sprytnym manewrem, właśnie ze wzgórza, przyczynił się do zwycięstwa. Ile w tym faktów, ile legendy ile rozbuchanej w czasach PRL propagandy łączącej bitwę z wydarzeniami z czasów II wojny światowej? Od lat trwa na ten temat w regionie ożywiona dyskusja, której część można prześledzić na łamach lokalnej Gazety Chojeńskiej.
Tuż obok Góry Czcibora mamy też inną godną uwagi atrakcję. Samochód może więc pozostać na parkingu. Idziemy ścieżką od podnóża góry w stronę Cedyni. Po około 200 metrach dochodzimy do głazu oznaczającego granicę 70 hektarowego Rezerwatu Wrzosowiska Cedyńskie na terenie Cedyńskiego Parku Krajobrazowego. Od 1985 roku, kiedy rezerwat został wyznaczony, dalsza wędrówka była już zabroniona. Teraz jest już możliwa. Turyści mogą poruszać się wąską ścieżką, której przebieg wyznaczają słupki z tabliczką z napisem "Do punktu widokowego".
Kilkuset metrowej długości szlak prowadzi najpierw skrajem wrzosowisk, a później skręca w głąb rezerwatu. Tam prowadzi na najwyższe, 60 metrowe wzgórze. Na jego szczycie jest wiata. Po drodze umieszczone zostały niewielkie tablice informacyjne. Ścieżka jest dobrze widoczna i nie wolno z niej schodzić. Należy iść gęsiego.
Andrzej Kraśnicki jr
Andrzej Kraśnicki jr
Andrzej Kraśnicki jr
Ze szczytu wzgórza rozciąga się widok na okoliczne wzgórza i doliny porośnięte wrzosami. To największe skupisko wrzosów w kraju. Ogromne wrażenie robi także widok na północ na tzw. Żuławy Cedyńskie - płaski teren rozciągający się między Odrą, a wzgórzami. Najpiękniejszy widok jest oczywiście wtedy, kiedy wrzosy kwitną. Kiedy? To już zależy od pogody. Żeby nie przegapić najpiękniejszego okresu w rezerwacie należy tu przyjechać w połowie lub najpóźniej drugiej połowie sierpnia.
Andrzej Kraśnicki jr
Andrzej Kraśnicki jr
Andrzej Kraśnicki jr
Rezerwat od 1986r. nosi imię inż. Wiesława Czyżewskiego, który w latach 1955- 1985 był tu nadleśniczym. Głaz przy wejściu do rezerwatu poświęcony jest właśnie jego pamięci.
Po wędrówce po wrzosowiskach wracamy do auta i kierujemy się do Cedyni. Polecamy skręcić w pierwszą ulicę w prawo prowadzącą w kierunku miejscowego kąpieliska, a następnie w ulicę Kościuszki. Tu zobaczymy po prawej stronie efektowną wieżę widokową.
Andrzej Kraśnicki jr
Potem mijamy wyremontowane centrum miasteczka z lokalnym muzeum.
Andrzej Kraśnicki jr
W Cedyni możemy zatrzymać się na obiad. Sprawdzonym miejscem jest pizzeria i restauracja Avanti na skrzyżowaniu ulic Żymierskiego i Świerczewskiego. Polecamy w szczególności pizzę. Należy z pewnością do jednych z najlepszych jakie zjecie w zachodniopomorskim.
To jedna z największych zachodniopomorskich zagadek. Na dodatek bardzo zabawnych. Kryje się w niepozornym kościele w miejscowości Czachów, 9 kilometrów od Cedyni. Dotrzemy tam drogą 125 skręcając z niej do Czachowa w Lubiechowie Dolnym.
Andrzej Kraśnicki jr
Kościół w Czachowie kryje jedne z najstarszych polichromii w Polsce, które należą przy tym do najbardziej oryginalnych i zabawnych. Wyglądają po prostu jak nieporadne rysunki osoby nie mającej większego pojęcia o tego rodzaju sztuce.
Andrzej Kraśnicki jr
Michał Rembas, historyk i regionalista, opisał tak swoje wrażenia:
"Pewnie grasowała tu jakaś banda przedszkolaków z farbkami! - pomyślałem, gdy znalazłem się w środku. Białe ściany świątyni pokrywają chaotyczne malowidła, bez ładu ni składu. Najwięcej znajduje się ich w absydzie i na oddzielającym ją od nawy łuku tęczowym. Malarz używał tylko kilku barw - czerwonej, czarnej, niebieskiej, brązowej i żółtej. Choć nieco matowe, nadal są bardzo wyraźne.
W oczy rzucają się przede wszystkim postaci. Historycy sztuki sądzą, że umieszczono je w celach dydaktycznych - przedstawiają występki i cnoty człowiecze, z przewagą tych pierwszych. I tak upiorna naga postać, pozbawiona ust i włosów, z kielichem w dłoni, symbolizuje zapewne pijaństwo, a rycerz z mieczem - zabójstwo. Inny nagus z wielką głową i czymś w rodzaju gigantycznych nożyczek przy uchu to personifikacja złodziejstwa (w średniowiecznej Europie jedną z kar za kradzież było obcięcie ucha). Dwie panny w prawej górnej części absydy mają wąskie, zaciśnięte usta: ta w czarnej szacie, wspierająca ręce na biodrach, symbolizuje próżność, a ta w białej, z liliami na głowie (wygląda, jakby nosiła rogi!) - pobożność.
Andrzej Kraśnicki jr
Oglądam kolejne malowidła i zastanawiam się nad tym, czy ów malarz był kompletnym beztalenciem, czy też był zupełnie zielony w fachu? Pracował na serio, a wyszły mu karykatury? Proporcje postaci i ich anatomię ma za nic - kończyny zawsze pokazuje z profilu, korpusy zaś frontalnie; ręce i nogi to cienkie patyczki, a palce to rozcapierzone szpony. No i te twarze, często z otwartymi ustami i z wielkimi nochalami...
Nieporadność malarza zdumiewa, ale i wzrusza, np. karoca wyszła mu jak dziecięcy samochodzik na koślawych kółkach. Frapująco wyglądają rycerze na koniach - jeden trzyma włócznię z chorągwią, wielkich piór na hełmie ma tyle, że wygląda jak Indianin. Drugi zamiast chorągwi dzierży jakby parasolkę, a jego rumak ma nienaturalnie powyginane kończyny. Rycerzowi nie domalowano nóg, zamiast ręki sterczy kikut. Obok stoi jeszcze jeden koń, też niedokończony, bez nóg i ogona".
Te pocieszne freski zostały odkryte w 1979 roku. Powstały prawdopodobnie wraz z kościołem, czyli na początku XIV wieku. Znikły po warstwami farby w XVI wieku, kiedy protestanci przeciwni malowidłom figuralnym niszczyli takie dzieła. To na szczęście tylko zamalowali. Być może w Czachowie mamy do czynienia z jednym z niewielu zachowanych zapisków wykonanych przez człowieka pochodzącego z gminu. Taka hipoteza pojawia się w książce "Zachodnie Zakole Odry. Wokół Puszczy Piaskowej" (Małgorzata Matecka, Ryszard Matecki), o której jeszcze wspomnimy.
Kościół jest na co dzień zamknięty. Klucze są w sąsiednim gospodarstwie. Proszę zapukać w pierwsze lepsze drzwi. Mieszkańcy Czachowa wskażą właściwy dom.
Andrzej Kraśnicki jr
Długi na 3 km pas, wielkie schrony z gigantycznymi wrotami - poradzieckie lotnisko pod Chojną robi niesamowite wrażenie.
Andrzej Kraśnicki jr
Leży przy szosie z Cedyni do Chojny. Prowadzi do niego niepozorna, jeszcze przedwojenna droga z drobnej kostki brukowej. Pas startowy wraz z koszarami powstał bowiem w tym miejscu jeszcze przed wojną. Niemcy zlokalizowali w tym miejscu jedną z baz myśliwców Me-109. Co ciekawe, lądowisko było posadowione w poprzek istniejącego dziś pasa. Garnizon w Koenigsberg (taka była przedwojenna nazwa Chojny) pełnił funkcje szkoleniowe. Dopiero pod koniec wojny zyskał militarne znaczenie. Po 1945 r. całą bazę przejęli Rosjanie. Nie było mowy o tym, żeby zbliżyć się do koszar. Patrole zatrzymywały nawet te samochody, które jadąc szosą Chojna - Cedynia, "podejrzanie" zwalniały.
Na początku lat 90., po wyjeździe Rosjan, lotnisko spotkał los niewiele odbiegający od dziejów podobnych obiektów. Na szczęście dewastacja nie posunęła się zbyt daleko. Dziś w dawnych koszarach są ładne mieszkania, a jeden z wielkich hangarów pełni rolę składu budowlanego. Najbardziej efektownie prezentuje się wybudowany przez Rosjan pas startowy. Tuż obok, pod wielkimi kopcami ziemi, skryte są gigantyczne schrony, w których stacjonowały radzieckie samoloty. Ogromne wrażenie robią stalowe wrota o grubości jednego metra. Dla miłośników militariów i tym podobnych niesamowitych budowli lotnisko w Chojnie to na trasie wycieczki punkt obowiązkowy.
Andrzej Kraśnicki jr
Andrzej Kraśnicki jr
Kolejny nasz cel to Chojna. Dojeżdżając do tej siedmiotysięcznej miejscowości, już z daleka zobaczymy ogromną, wysoką na 102 metry, wieżę kościoła Mariackiego z przełomu XIV i XV w.
Andrzej Kraśnicki jr
Andrzej Kraśnicki jr
Andrzej Kraśnicki jr
Ta wspaniała, gotycka budowla jest dziełem szczecińskiego mistrza Heinricha Brunsberga, autora m.in. kościoła Najświętszej Marii Panny w Poznaniu. Chojeńska świątynia została w czasie wojny poważnie zniszczona. Jeszcze w latach 90. kościół był wielką ruiną, a uszkodzona, stumetrowa wieża groziła zawaleniem. Dziś świątynia jest już w znacznej części odremontowana. Na wieży znajduje się taras widokowy. W kwietniu trwały jeszcze na nim prace remontowe, które być może zakończą się do długiego weekendu. Informacje o dostępności tarasu można uzyskać dzwoniąc do Punktu Informacji Turystycznej, tel. 661 416 595 lub wchodząc na stronę www.chojna.pl
Andrzej Kraśnicki jr
Naprzeciw kościoła stoi jeden z ładniejszych w naszym regionie ratuszy, w którym dziś mieści się ośrodek kultury i restauracja. Chojna szczyci się też najładniejszą gotycką bramą obronną w Polsce. Czworoboczna Brama Świecka broniła miasta od południowo-zachodniej strony. Warto zwrócić uwagę na niewielką przybudówkę na jednej ze ścian - to średniowieczna latryna.
Z Chojny jest tylko około 15 km do Zatoni Dolnej. Jedziemy w kierunku Krajnika Dolnego, skręcając w lewo przed tą miejscowością w wąską szosę. Dojedziemy nią do Krajnika Górnego, za którą to miejscowością droga prowadzi przez malowniczy szpaler drzew. Z prawej wypatrujmy drogowskazu, który wskaże nam drogę w prawo, właśnie do Zatoni Dolnej.
Zjazd z wysokiego wzgórza nad sam brzeg Odry to podróż z jednym z najbardziej efektownych widoków. Szosa schodzi stromą i krętą serpentyną, a przed nami widok na Dolinę Dolnej Odry i niemieckie miasto Schwedt.
Andrzej Kraśnicki jr
Andrzej Kraśnicki jr
W Zatoni Dolnej nie sposób się zgubić, droga prowadzi wprost do miejsca, którego nie wypada ominąć. To "Wiejski kocur" czyli ośrodek edukacji regionalnej połączony będący jednocześnie niewielką kawiarnią i restauracją.
Andrzej Kraśnicki jr
Miejsce należy do Małgorzaty i Ryszarda Mateckich, którzy są znakomitymi regionalistami i przewodnikami po Dolinie Miłości. W "Wiejskim kocurze" można zjeść obiad, są jednak przede wszystkim domowe ciasta, a także sporo wydawnictw o regionie z książką "Zachodnie Zakole Odry. Wokół Puszczy Piaskowej" autorstwa gospodarzy tego miejsca.
Wspomniana Dolina Miłości jest niemal tuż za rogiem, wystarczy przejść 300 metrów wzdłuż brzegu Odry na północ. To nieco dziki park, którego historia sięga XIX wieku. W 2011 roku został częściowo zrekonstruowany. Dziś to 13 kilometrów alejek, dwa stawy z rzeźbami, urozmaicony teren i piękne widoki na dolinę Odry. Przejście ścieżką do stawów i z powrotem na parking zajmuje około pół godziny. Można się wtedy przekonać, że dolina może być osobnym celem wycieczki, tym bardziej, że spacer można zakończyć na pobliskiej polanie z wiatą, gdzie można rozpalić ognisko lub grilla.
Andrzej Kraśnicki jr
Andrzej Kraśnicki jr
Andrzej Kraśnicki jr
Andrzej Kraśnicki jr
Z Zatoni Dolnej najkrótsza droga do Szczecina prowadzi przez Krajnik i niemieckie Schwedt. To około 60 kilometrów. Jeśli zostało wam trochę czasu, warto chociaż na chwilę zatrzymać się po drodze w miasteczku Gartz i usiąść na ławce nad Odrą, dokładnie na przeciw dzikiego Międzyodrza. Tu także znajdziecie kiosk z kawą i lodami.
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze