Już sam model pomnika trafił na pocztówki. Tu jest na kartce z 1898 r., w którym odsłonięto pomnik Sediny - największe osiągnięcie berlińskiego rzeźbiarza profesora Ludwiga Manzla. Za model rzeźby otrzymał on złoty medal oraz honorową nagrodę miasta Berlina.
Tu widzimy Sedinę na pięknej litografii Arthura Hochstettera. Kartka z 1898 r.
Najważniejszym elementem monumentalnej konstrukcji była trzymetrowa postać młodej kobiety, opiekunki morskiego Szczecina, trzymającej na ramieniu fragment ożaglowania, a prawą ręką przytrzymującej kotwicę.
Pomnik symbolizował związek miasta z handlem i morzem. Zbudowana atletycznie Sedina prawą rękę opiera na kotwicy, lewą przytrzymuje opartą na ramieniu reję z owiniętym wokół żaglem. Ma nadzór nad dwoma najważniejszymi atrybutami statku, który bez żagla nie popłynie, a bez kotwicy nie zatrzyma się, gdzie trzeba. Zapewniała Szczecinowi pomyślność. Nic dziwnego, że pomnik, choć pompatyczny i przegadany, cieszył się ogromną sympatią mieszkańców.
Ta kartka wydana była na pamiątkę wizyty cesarza Wilhelma II z małżonką w Szczecinie.
Fontanna Manzla stanęła w efektownym otoczeniu pięknie zaprojektowanego placu Ratuszowego, dzisiaj Tobruckiego.
Okolica pomnika była na trasie spacerów wielu szczecinian, którzy się chętnie przy pomniku fotografowali.
Nieopodal pomnika rosły palmy. Nasz chłodny klimat im nie przeszkadzał? Obok przejeżdża malowniczy tramwaj.
Na co spoglądała Sedina? Na pl. Tobrucki, gmach poczty, most kolejowy i zabudowania na Kępie Parnickiej.
A to kartka ze zdjęciem lotniczym pl. Tobruckiego z Ratuszem i Sediną. Poniżej - Sedina i Czerwony Ratusz w całej okazałości:
Na dziobowej części łodzi siedzi wygodnie Hermes (Merkury), mitologiczny posłaniec bogów, syn Zeusa i tytanki Mai. Piękny młodzieniec w kapeluszu ze skrzydełkami był patronem handlu i kupców, ale też (nie ma co ukrywać)... złodziei. Lewą rękę wspiera na kaduceuszu (lasce ze skrzydłami, oplecioną dwoma wężami), którym godził zwaśnionych.
Pomnikowy Hermes wpatruje się intensywnie w horyzont i jest niewątpliwie tym, który wyznacza kierunek, w jakim powinna płynąć łódź Sediny. Handel i żeglarstwo to domeny, dzięki którym Szczecin będzie rósł w siłę. Imponująco zbudowany siłacz wytęża mięśnie i ciągnie łódź. Dlaczego ciągnie, a nie pcha do przodu? Pchać byłoby mu przecież łatwiej. Ponoć ten Tytan najbardziej podobał się w pomniku Wilhelmowi II.
Dwie nagie gibkie piękności wodne uczepiły się rękoma łodzi i czuwają, by nie wpłynęła na rafy skalne i trzymała właściwy kurs. Jedna z nimf nawet wyjmuje spod dziobu łodzi muszlę.
Ciekawe, że szczecinian bulwersowała nagość Amfitryty z fontanny w Bramie Portowej (aż w końcu ratusz wydał polecenie jej zdemontowania), a na golaski od Manzla przez lata patrzyli łaskawym okiem?
Warto zauważyć, że jedna z tych panien wypina pupę na nadburmistrza, rajców i urzędników rezydujących w Czerwonym Ratuszu.
Nieczęsto na pocztówkach widać całą kompozycję od tyłu.
Pocztówka z Ratuszem i fontanną Manzela z ozdobną winietą z kwiatem.
Sedina w ramkach.
Pozdrowienia od szczecińskich piwoszy. Na początku XX w. w Szczecinie piwo warzyło ok. 70 wytwórców.
Tzw. pocztówka reliefowa, na której Sedina sprawia wrażenie porcelanowej.
Sedina była tematem artystycznych inspiracji.
Malarska wizja Sediny zimą pędzla niemieckiego pejzażysty Hugo Klingemanna (1869-1942). Oryginalna kartka wydana w Monachium.
Kolejna widokówka artystyczna. Stylizowana na Sedinę mroźną nocą.
Polacy (najprawdopodobniej przymusowi robotnicy) przy Sedinie. Na odwrocie kartki po polsku napis 'Wspólna pamiątka z twego pobytu w Stettinie. Jurek, Stettin, dn. 9 VI 42 r.'
W Kriegschronik (kronice wojennej), prowadzonej oficjalnie w Szczecinie w czasie wojny pod datą 29 lipca 1942 znajduje się informacja o 'określonych pomnikach', które zostają potraktowane jako 'rezerwa metalu', zostały rozebrane i przewiezione do miejskich magazynów przy Lenzlager (obecnie Zielonogórska).
Czy jednak Sedina faktycznie została przetopiona, a materiał trafił do niemieckich hut produkujących uzbrojenie? Nie wiadomo. O losach Sediny krążyły różne opowieści. Że może Niemcy nie mieli serca stopić pięknego pomnika i gdzieś go zakopali? A może Sedina zniknęła ze Szczecina np. za sprawą wojsk radzieckich, które wywoziły do ZSRR wszystko, co przedstawiało jakąkolwiek wartość?
Na zdjęciu - hologram Sediny wyświetlony na płynącej wodzie. O niezwykłej prezentacji w ramach tegorocznego Westivalu - CZYTAJ TUTAJ
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze