Pozycja: napastnik
Wiek: 29 lat
Miejsce urodzenia: Kołobrzeg
Nowy kapitan zespołu i piłkarz o najdłuższym nieprzerwanym stażu w klubie. W Pogoni gra od 2010 roku i pracuje na miano żywej legendy szczecińskiej drużyny. Dzisiaj kibice określają Frączczaka mianem 'prawdziwego portowca', ale jeszcze kilka lat temu sam zainteresowany z pewnością nie sądził, że zrobi taką karierę.
Jako młody zawodnik zbierał szlify w warszawskiej Legii, ale potem wrócił do rodzinnego Kołobrzegu. Grał w miejscowej Kotwicy i raczej nie nastawiał się na spektakularny przełom w swoim życiu.
- Wtedy moja dziewczyna, a aktualnie żona była w ciąży i stwierdziłem, że nie będę jeździł gdzieś po niższych ligach i od pierwszego do pierwszego martwił się czy dostane pieniądze. Ona w Kołobrzegu, ja tam. Tak mi nie pasowało. Stwierdziłem, że zostaję w Kołobrzegu i będę grał w Kotwicy, a jednocześnie pójdę do pracy. Wiodłem normalne życie - wspominał po latach.
Dzisiaj jest kapitanem czołowej drużyny w ekstraklasie. W poprzednim sezonie walczył o koronę króla strzelców. W lidze trafił do siatki 12 razy.
Kilkanaście dni temu dostał atrakcyjną zagraniczną ofertę, ale ją odrzucił. Między innymi dlatego, że nie była zbyt korzystna dla samej Pogoni.
- Dużo zawdzięczamy temu piłkarzowi, więc chcieliśmy szczerze porozmawiać o kwestii jego transferu. Adam bardzo zbudował nas swoim podejściem. Również stwierdził, że klub dał mu bardzo dużo i wiąże swoją przyszłość ze Szczecinem. A kwestia wyższego wynagrodzenia, z którym wiązałby się jego zagraniczny transfer, nie jest dla niego najważniejszą, którą bierze pod uwagę przy podejmowaniu decyzji o swojej przyszłości - mówi dyrektor sportowy Maciej Stolarczyk.
Pozycja: pomocnik
Wiek: 22 lata
Miejsce urodzenia: Szczecin
Szczecinianin, wychowanek Pogoni. Ale droga 22-latka do pierwszego składu portowców była długa, wyboista i wiodła przez Świnoujście oraz kaszubski Bytów, gdzie młody pomocnik się ogrywał. Wypożyczenia okazały się szkołą życia nie tylko na boisku, ale przede wszystkim poza nim.
W sezonie 2014/2015 Kort grał we Flocie Świnoujście, która popadła w problemy finansowe i musiała wycofać się z I ligi.
- Nie płacili nam, było dziwnie. To w żaden sposób nie przypominało zorganizowanego klubu, tylko wszystko na wariackich papierach. Raz była taka historia, że mieliśmy jechać na mecz, już nie pamiętam gdzie, ale o godz. 12 mieliśmy wyjeżdżać, a o 12:30 nie było jeszcze autokaru, bo nie był opłacony. Wyjechaliśmy chyba z dwugodzinnym opóźnieniem - wspominał po czasie Kort.
- Nabrałem życiowego doświadczenia - nie ma wątpliwości. - W Świnoujściu było ciężko. Czasami trzeba było wyżyć za jedną pensję przez trzy miesiące. Musiałem opłacić mieszkanie i inne rzeczy. To mnie nauczyło szacunku do pieniądza, do tego co zarabiam, co dostaję i co robię.
Dzisiaj Kort o tamtych czasach może już tylko opowiadać z uśmiechem na twarzy. Teraz jest podstawowym piłkarzem Pogoni Szczecin i jednym z ulubieńców publiczności, która ściska kciuki za wychowanka.
Znaki szczególne? Piękne bramki z dystansu oraz gole strzelane głową (mimo przeciętnych warunków fizycznych - 176 cm). W przyszłości jeden z kandydatów na przejęcie opaski kapitańskiej po Frączczaku.
Pozycja: bramkarz
Wiek: 35 lat
Miejsce urodzenia: Wysokie Mazowieckie
Sukcesy: Cztery mistrzostwa Szkocji, dwa Puchary Szkocji
- 34 lata na karku, a ty codziennie ubierasz krótkie spodenki i rzucasz się w błocie tylko po to, by wygarnąć komuś piłkę spod nóg. Trzeba mieć trochę przestawione w głowie, by być bramkarzem - mówił przed rokiem Łukasz Załuska na łamach portalu www.weszlo.com.
Na taki transfer kibice Pogoni czekali od wielu miesięcy. W poprzednim sezonie bramkarze byli najsłabszym punktem drużyny i zabrali zespołowi kilkanaście punktów. Kibice mieli już dość popisów Jakuba Słowika i Dawida Kudły. Dlatego szefostwo klubu po zakończeniu rozgrywek szybko się ich pozbyło i sprowadziło nowemu trenerowi Maciejowi Skorży prawdziwego fachowca.
Załuska ma za sobą świetny sezon w Wiśle Kraków i bogate CV. Przez sześć lat był zawodnikiem słynnego Celticu Glasgow. W Szkocji grał niewiele, ale zdążył sobie wyrobić opinię solidnego zawodnika, który zawsze jest gotowy, żeby wskoczyć między słupki.
Granie na swojej pozycji uważa za dość niewdzięczne. Będąc nawet w dobrej formie, cały sezon można spędzić na ławce rezerwowych. Dlatego wybił synowi z głowy bycie bramkarzem.
- Jeśli chce grać w piłkę, to tylko w polu - mówi.
Pozycja: pomocnik
Wiek: 27 lat
Miejsce urodzenia: Klucz (Bułgaria)
Sukcesy: Puchar Bułgarii, Superpuchar Bułgarii
Ulubieniec szczecińskiej publiczności. Do Deleva kibice nie mieli pretensji nawet wtedy, gdy zespół seryjnie przegrywał. Skrzydłowy zapracował na przydomek 'dzik'. Wszystko dlatego, że dosłownie orze boisko i nie ma dla niego straconych piłek.
A wątpliwości związanych z jego transferem na początku było sporo. Z Bułgarii musiał uciekać, ponieważ kibice Beroe Stara Zagora niesłusznie uznali go winnym odpadnięcia zespołu z Pucharu Bułgarii. Zdaniem fanów zespół odpuścił ten mecz, a jednym z winowajców miał być Delev, który kilka ładnych lat reprezentował barwy stołecznego, znienawidzonego rywala. Zarzuty okazały się pomówieniami, ale zawodnik został wygwizdany podczas ceremonii medalowej i porysowano mu auto.
Jednostronnie rozwiązał kontrakt i uciekł do Szczecina. Tutaj świetnie się zaaklimatyzował i zaczął uczyć języka. Z mówieniem jest jeszcze różnie, ale już wszystko rozumie. Szacunek odzyskał też w ojczyźnie, gdzie dzisiaj jest jednym z najbardziej znanych piłkarzy. Niedawno poprowadził reprezentację do pokonania słynnych Holendrów 2:0 (strzelił dwa gole). To było największe zwycięstwo Bułgarów w XXI wieku, a media pisały: 'Dzięki niemu na jedną noc wstaliśmy z piłkarskiego grobu.'
Aktualnie przechodzi rehabilitację po poważnej kontuzji barku (wróci w październiku). Mógłby jeszcze przebywać w Bułgarii, ale...
- Mimo problemów z barkiem wsiadł w samochód i w czwartek przyjechał do Szczecina. Stwierdził, że musi być z drużyną w czasie inauguracji. To bardzo pozytywna postać - mówi prezes Jarosław Mroczek.
Delev sam (z bolącym barkiem) przejechał samochodem ponad 1500 kilometrów.
Prywatnie jest wielkim miłośnikiem tatuaży, które zdobią niemal całe ciało piłkarza.
Pozycja: obrońca
Wiek: 27 lat
Miejsce urodzenia: Gałacz (Rumunia)
Sukcesy: Cztery mistrzostwa Rumunii, Puchar Rumunii
Jego mama zajmowała się cukiernictwem, ojciec był hydraulikiem. Pewnie nie spodziewali się, że synowi w tak spektakularny sposób uda się wyrwać z miasteczka przy mołdawskiej granicy.
Kariera Rapy była błyskawiczna. W wieku 21 lat był już ulubieńcem kibiców (grał w klubie z rodzinnej miejscowości) i został twarzą... Volkswagena w tym regionie Rumunii (jednego dostał w prezencie). Kolejnym krokiem było przejście do najbardziej utytułowanej drużny w tej części Europy - Steauy Bukareszt. W stołecznym zespole nie zawsze był podstawowym piłkarzem, ale zdobył kilka pucharów i grał w europejskich pucharach. Ma na koncie między innymi spotkanie ze słynnym Manchesterem United.
W Szczecinie z miejsca stał się jedną z gwiazd drużyny i absolutnie podstawowym piłkarzem. Niektórzy uważają go za najlepszy transfer ostatnich lat.
Na początku sporo problemów sprawiała wymowa jego nazwiska. Oryginalna pisownia zawiera dwa apostrofy nad literami 'a' - Râpa. To oznacza, że powinno się je czytać 'Rupa'.
Pozycja: pomocnik
Wiek: 22 lata
Miejsce urodzenia: Poti (Gruzja)
Sukcesy: Dwa mistrzostwa Gruzji, trzy Puchary Gruzji
Ma 22 lata, a w CV już sporo trofeów oraz występy w reprezentacji narodowej. Szybko trafił do najlepszego klubu w Gruzji - Dinama Tbilisi. Stamtąd za 100 tys. euro wyjechał do Szczecina. W Pogoni gra od pół roku i na razie jest sporym rozczarowaniem. Nowy sezon ma należeć jednak do niego.
Młody Gruzin miał problemy z aklimatyzacją w Polsce (pierwszy wyjazd z kraju) i nie radził sobie z presją. W jednym ze spotkań niemal prosił trenera Kazimierz Moskala, by ten zdjął go z boiska, ponieważ przy każdym zagraniu kibice gwizdali. Tsintsadze czuł się przytłoczony.
Do tego doszły sprawy osobiste, przez które musiał często latać do Gruzji. Podpisywał tzw. kontrakt małżeński (tak wygląda pierwsza faza ślubu na Kaukazie) oraz był na pogrzebie dziadka. Okazało się, że w Gruzji żegnanie bliskich trwa kilka dni i szefostwu Pogoni nie spodobało się, że 22-latek tyle czasu nie trenował z zespołem.
Jego najlepszym przyjacielem w Pogoni jest Japończyk Seiya Kitano.
Nazwisko pozornie wydaje się trudne w wymowie, ale wystarczy jest spolszczyć do formy 'Cincadze' i wtedy nie brzmi już tak strasznie.
Pozycja: pomocnik
Wiek: 35 lat
Miejsce urodzenia: Malbork
Sukcesy: Puchar Polski, mistrzostwo Rosji
Zawodnik mocno związany z Arką Gdynia i Lechem Poznań, a więc drużynami, które w Szczecinie nie cieszą się zbyt dużą popularnością u kibiców. Mimo to, Murawski zapracował na wielki szacunek wśród fanów Pogoni i jest uznawany za jednego z najlepszych piłkarzy ostatniej dekady. Jego nazwisko niejednokrotnie było skandowane na stadionie przy ul. Twardowskiego, a 35-latek przez kilka sezonów biegał po boisku z opaską kapitana. Przed nowym sezonem oddał ją Adamowi Frączczakowi.
Murawski na szacunek zapracował świetną grą i zawsze stuprocentowym zaangażowaniem. W trudnych momentach, to on często podrywa zespół. W końcówce spotkania potrafi przeprowadzić rajd z piłką przez całe boisko. Każdy z trenerów Pogoni stawia go za wzór i od niego zaczyna ustalanie wyjściowego składu.
Środkowy pomocnik nie przepada za mediami i rzadko udziela wywiadów. Kiedyś do Szczecina przyjechał słynny reporter Canal+ Mariusz Wróblewski. Chciał zadać parę pytań Murawskiemu, a ten z uśmiechem rzucił: 'Mariusz, ale wiesz jakie ja mam podejście do takich tematów'. Oczywiście przed kamerą stanął, ale nie każdy dziennikarz może liczyć na takie względy u byłego reprezentanta Polski.
Murawski niedawno został jednak bohaterem mediów (kibice odebrali to bardzo pozytywnie). W końcówce sezonu portowcy fatalnie prezentowali się na tle Wisły Kraków, a schodzący na przerwę kapitan Pogoni rzucił do reportera Canal+ Żelisława Żyżyńskiego, że cytując: 'To jest jakiś cyrk!'
W barwach rosyjskiego Rubina Kazań mierzył się między innymi ze słynną FC Barceloną.
Pozycja: pomocnik
Wiek: 26 lat
Miejsce urodzenia: Tatabanya (Węgry).
Sukcesy: Dwa mistrzostwa Węgier
Najgłośniejszy transfer ostatnich lat. Reprezentant Węgier zimą 2016 roku zdecydował się przyjść do Pogoni Szczecin, choć interesowały się nim Legia Warszawa i Lech Poznań. Specjalistyczny portal www.transfermarkt.de wycenia go na okrągły milion euro, co czyni go najdroższym piłkarzem w drużynie. Szefostwo klubu świetnie zdaje sobie sprawę z wartości Węgra i liczy, że wkrótce sprzeda go z dużym zyskiem.
Gyurcso to piłkarz chimeryczny. Potrafi zagrać fatalne spotkanie, potrafi zachwycić całą Europę. Tak było jesienią ubiegłego roku, kiedy Pogoń rozgromiła Wisłę Kraków 6:2, a skrzydłowy strzelił cztery bramki. Jest drugim obcokrajowcem w historii polskiej ekstraklasy, któremu udało się czterokrotnie umieścić piłkę w siatce w jednym meczu.
O jego wyczynie rozpisywały się media na całym kontynencie. Znalazł się na okładce największego węgierskiego dziennika sportowego Nemzeti Sport. Tego dnia 'jedynkę' musiał mu odstąpić nawet słynny Cristiano Ronaldo z Realu Madryt.
- Strzeliłem w poprzednim sezonie pięć bramek, ale rzutują na to aż cztery zdobyte w jednym spotkaniu. Myślę, że jestem w stanie poprawić się w przyszłych rozgrywkach - mówi Gyurcso.
Ma chyba najtrudniejsze nazwisko w polskiej ekstraklasie. Jak je wymawiać? Sam zainteresowany proponuje formę 'Dziurcio'.
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze