Skąd wzięło się Nowe Miasto?
W połowie XIX wieku Szczecin dusił się. Opasane potężnymi fortyfikacjami miasto nie miało skrawka terenu pod zabudowę. Na 30 hektarach między Odrą, Bramą Królewską, Bramą Portową (wówczas Berlińską) i Odrą wykorzystany był każdy metr.
Powiększenie miasta uzależnione było od władz wojskowych. Wiązało się to bowiem ze zniszczeniem części fortyfikacji i budową nowych umocnień. 15 lutego 1845 roku władze pruskie przedstawiły projekt rozwoju miasta w stronę południową. 25 kwietnia 1845 roku pomysł został zaakceptowany przez króla Fryderyka Wilhelma IV. 30 hektarów między Bramą Berlińską a ulicą Czarneckiego nazwano Nowym Miastem.
Na cele publiczne zarezerwowano większość nowej części miasta. Aż 47 proc. miały zająć ulice i place. Działki o powierzchni 2,5 ha zajęła administracja wojskowa, która widziała tu swoje nowe koszary. Swoje gmachy planowały też administracja sądowa, szkolna, kolej, a także sam magistrat.
Ostatecznie pod zabudowę prywatną przeznaczono niewiele działek. Dr Bogdana Kozińska w swojej pracy ''Rozwój przestrzenny Szczecina od początku XIX wieku do II wojny światowej'' wylicza, że w latach 1850-1864 sprzedano na ten cel tylko 10760 m kw. (nieco ponad hektar). Większość zajęło wojsko.
Wszystkie komentarze