Zaczynamy od kładki przy lotnisku, gdzie powstał przystanek. Po co? To efekt wielkich wizji sprzed lat o zagospodarowaniu lotniska. Nic z tego nie wyszło, może kiedyś powstanie tam stadion. Przystanek jednak w projekcie pozostał. Sens jego istnienia uratował pomysł utworzenia na skraju lotniska parkingu Park &Ride. Na pewno nie powstanie w tym roku więc pojawia się pytanie czy do tego czasu tramwaje powinny się tam w ogóle zatrzymywać?
Problemem, który jest i pozostanie jest zadaszenie kładki. Dach jest jedynie nad środkową częścią konstrukcji. To mniej więcej jedna trzecia długości konstrukcji. Zimą tam śnieg nie spadnie. A co będzie z pozostałą częścią, szczególnie schodami? Na cud nie ma co liczyć. Od razu nie zostaną odśnieżone. Jaki był więc w ogóle sens zadaszenia tylko części kładki? I jeśli się na to zdecydowano czemu dach nie pojawił się nad najbardziej istotnym z punktu widzenia pasażerów miejscem czyli schodami?
Andrzej Kraśnicki jr
Andrzej Kraśnicki jr
Andrzej Kraśnicki jr
Andrzej Kraśnicki jr
Trzeba przyznać, że zastosowanie barw Floating Garden na obudowie wiat dało ciekawy efekt.
Andrzej Kraśnicki jr
Same wiaty są też spore, zmieści się pod nimi wielu pasażerów. Część będzie mogła usiąść. Szare, metalowe foteliki kuszą oryginalnym wyglądem. Siadam i.... dawno nie miałem doczynienia z tak niewygodnym siedziskiem. Ustawione pod złym kątem oparcie sprawia, że nie mogę oprzeć pleców na całej powierzchni. Opieram się tylko o górną krawędź siedziska, która wbija się w kręgosłup. To po prostu boli. Próbuję się dopasować do oparcia. Udało się ale wówczas zapadam się w dziurę między oparciem, a siedzeniem. Na dodatek w takiej pozycji łydki mocno przylegają do opadającej w kierunku chodnika konstrukcji siedzenia. Zimna blacha mrozi nogi.
Andrzej Kraśnicki jr
Wchodzę na przystanek pod ulicą Gryfińską, tuż przy willi Gruneberga. Są dwie możliwości dostania się na perony. Strome schody lub winda. Ta ostatnia z pewnością będzie wygodna dla osób prowadzących wózki z dziećmi czy też niepełnosprawnych.
Andrzej Kraśnicki jr
A co będzie jeśli winda się popsuje? Kłopoty. Na schodach nie ma zjazdów, które mogły by posłużyć jako awaryjne rozwiązanie czy też takie, które pasażer z wózkiem uważa za nie sprawiające mu kłopotów i szybsze (szczególnie, że jest tylko po jednej windzie na każdy peron). Po zjazdach - często spotykanych na przeróżnych schodach - łatwo też sprowadzić rower. A tak w przypadku braku dostępu do windy pozostaje noszenie wózków i rowerów przez 30 stopni jakie prowadzą na przystanek lub w stronę ulicy.
Andrzej Kraśnicki jr
Andrzej Kraśnicki jr
W trochę lepszej sytuacji są ci wózkowicze, niepełnosprawni i rowerzyści, którzy będą wysiadać na pętli przy ul. Turkusowej. Tam zamiast wind jest rozwiązanie bezawaryjne: długie rampy prowadzące do przejścia pod torami. Trudno jednak te konstrukcje uznać za przyjazne pasażerom. Rampy opadają łagodnie więc są bardzo długie. Korzystanie z nich to po prostu długi spacer w ciasnym, klaustrofobicznym wąwozie z betonu. Najpierw w dół, a później pod górkę.
Andrzej Kraśnicki jr
Andrzej Kraśnicki jr
Pętla przy ul. Turkusowej ze swoją ilością betonu i podziemi mogłaby konkurować z niejednym, szczecińskim schronem. Do przejścia pod torami będą zmuszeni pasażerowie przyjeżdżający od strony centrum i udający się w kierunku osiedla Słonecznego lub przesiadający się do autobusów jadących w głąb prawobrzeża (pętla autobusowa jeszcze nie powstała - o niej nieco dalej). Przejście dla pieszych pod torami powstało, by uniknąć kolizji z tramwajami zjeżdżającymi na pętlę oraz jadącymi dalej w kierunku Kijewa lub jadącymi z tamtej strony. Tyle, że do i z Kijewa tramwaj jeszcze długo nie pojedzie. Tory w tamtym kierunku kończą się zaraz za obecną pętlą. Po więc pasażerowie mają schodzić pod ziemię? Tramwaj ruszający z przystanku dla wysiadających i zjeżdżający na pętlę może spokojnie poczekać i przepuścić ludzi.
Andrzej Kraśnicki jr
Oczywiście za ileś lat (nie wiadomo wciąż ile) tory zostaną przedłużone. Tyle, że nawet wówczas przejście podziemne jest na wyrost. Tramwaj ruszający z przystanku przy Turkusowej czy też do niego dojeżdżający (a więc zwalniający) to nie Pendolino pojawiające się znienacka. Skoro w alei Niepodległości nadjeżdżający tramwaj zapala światło czerwone dla pieszych to dlaczego nie mogłoby być tak przy linii SST? Przecież ta linia jest dla wygody pasażerów, a nie tylko po to by jeździły tramwaje.
Andrzej Kraśnicki jr
Niezaprzeczalną wadą podziemnych przejść jest to, że schludnie prezentują się tylko na początku. Jest tylko kwestią czasu, kiedy pięknie pomalowane dziś ściany staną się galerią dla mniej lub bardziej zdolnych graficiarzy.
Andrzej Kraśnicki jr
Przykład obu szczecińskich przejść podziemnych (w śródmieściu w pobliżu Galaxy oraz pod obwodnicą) pokazuje, że tego typu konstrukcje szybko stają się jednym z najbardziej obrzydliwych miejsc w mieście. Nie chodzi zresztą tylko o estetykę. W takich podziemiach trudno też czuć się bezpiecznie.
Fot. Arkadziusz Marchewka
To, że tramwaj w rejonie pętli nie jest jakimś straszliwym zagrożeniem widać przy przystankach dla wsiadających. Tu żeby dostać się na perony nie trzeba schodzić pod ziemię. Przejście z peronu pierwszego (zewnętrznego) na perony drugi i trzeci prowadzi na powierzchni, przez tory. Przejście jest na obu krańcach peronów.
Andrzej Kraśnicki jr
Skoro uznano, że tramwaj wjeżdżający na pętlę i ruszający z niej w kierunku centrum może poruszać się na tym samym poziomie co pieszy to dlaczego takiego rozwiązania nie zastosować na przystanku dla wysiadających?
Piesi szukają zwykle krótkiej, najmniej uciążliwej drogi. Nie trzeba wielkiej wyobraźni, by już dziś pokazać miejsce, gdzie będzie biegła droga na skróty, po powierzchni, Wystarczy z końca peronu dla wysiadających zejść na tory, przejść dwa metry do końca płotka, by po chwili znaleźć się na peronie dla tramwajów jadących stronę centrum.
Andrzej Kraśnicki jr
A stamtąd jest już prosta, legalna i najkrótsza trasa do miejsca, gdzie powstanie pętla autobusowa.
Andrzej Kraśnicki jr
Zamiast legalnego, zabezpieczonego przejścia przez tory będziemy więc mieli przejście dzikie, nie oznakowane, takie gdzie motorniczy widokiem pieszego będzie zaskoczony.
Podziemi, które szybko zaczną odrzucać jest więcej. Dwa z nich odrzucają swoim mrokiem i fatalnym poczuciem bezpieczeństwa już dziś. Są to dwa tunele pod ulicą Gryfińską. Jest tam co prawda przygotowane oświetlenie ale w dzień nie będzie działać. A nawet za dnia jest tam mroczno i mało sympatycznie.
Andrzej Kraśnicki jr
Spójrzmy na to od strony pieszego idącego od strony willi Gruneberga. Jest na rozstaju. Chodnik prowadzący w lewo kończy się w jakimś nie budzącym zaufania podziemiu. Może więc pójdziemy w prawo?
Andrzej Kraśnicki jr
Chodnik doprowadzi nas do ul. Gryfińskiej. Próżno szukać tu jednak przejścia dla pieszych. Owszem, jest ale 50-60 metrów po lewej stronie. Co zrobi część pieszych? Będzie nadkładać drogi czy przeskoczy w miejscu niedozwolonym?
Andrzej Kraśnicki jr
To miejsce dopełnia fatalny obraz pieszych szlaków w rejonie przystanku SST przy ul. Gryfińskiej.
Ciemno będzie też jednak miejscami na powierzchni. Tak będzie na zbudowanym w ramach inwestycji eleganckim, otoczonym zielenią chodniku między ul. Gryfińską, a pętlą przy ul. Turkusowej. Chociaż sama pętla i ul. Gryfińska będą rzęsiście oświetlone to ciągnący się kilkaset metrów chodnik między nimi już nie. Mrok rozświetli jedynie jedna stara latarnia przy bocznej uliczce. Szkoda, że taki błąd popełniono bo już dziś widać, że ów chodnik stał się popularnym szlakiem spacerowym i dla biegaczy. Korzystają z niego także rowerzyści. Chodnik stał się bowiem znakomitym połączeniem między osiedlem Słonecznym, a Zdrojami. Tyle, że o zmroku ciemnym.
Andrzej Kraśnicki jr
Andrzej Kraśnicki jr
Część rozwiązań, które zostały zastosowane jest po prostu brzydka mało funkcjonalna. Koszmarkiem są stojaki rowerowe, które tworzą parking rowerowy przy przystanku przy ul. Gryfińskiej.
Sam pomysł jest niezły. Przyjeżdżasz rowerem np. z głębi Zdrojów, zostawiasz go na zadaszonym parkingu i do centrum jedziesz komunikacją miejską. Takie rozwiązanie jest czymś powszechnym w europejskich miastach w praktyce realizujących politykę zrównoważonego transportu.
Tyle, że szczeciński parking ma prawie same minusy. Stojaki mają poprawny kształt U ale jakość materiału (najtańsze, brzydkie rury) fatalnie odbija się na estetyce. Kaleczy ją też wspólna podstawa wszystkich stojaków przykręcona do kostki. To najbrzydsze stojaki rowerowe jakie w Polsce widziałem.
Andrzej Kraśnicki jr
Obawy może budzić też brak monitoringu. Rower miejski nie musi być drogim cackiem, a solidne zapięcie typu u-lock to skuteczna zapora przed pierwszym lepszym złodziejem z cążkami. Mimo wszystko kamera w takich miejscach powinna być standardem. I tu przykład: dwie kamery i tablica o nich ostrzegająca skończyła problem dewastacji zabytkowej wiaty tramwajowej w Lasku Arkońskim. Czy w obecnej sytuacji zostawiłbym w tym miejscu rower na cały dzień? Zdecydowanie nie.
Andrzej Kraśnicki jr
Andrzej Kraśnicki jr
W pierwotnym projekcie tego nie było. Chodzi o wszechobecne barwy Floating Garden. Na wiatach wyglądają świetnie. Wątpliwości są co do użycia ich na ekranach dźwiękochłonnych. To nie jest wyszukana architektura. Po co je wyróżniać, po co mają przyciągać wzrok? Czy szary, neutralny kolor by nie wystarczył?
Andrzej Kraśnicki jr
Andrzej Kraśnicki jr
Jeszcze bardziej dyskusyjne jest pomalowanie dźwiękochłonnych paneli na przystanku przy ul. Gryfińskiej. Pstrokato, jarmarczno, zdecydowanie przesadne użycie barw miejskiej marki. Takie opinie już można usłyszeć.
Andrzej Kraśnicki jr
Przystanek przy ul. Gryfińskiej swoją architekturą i funkcjonalnością mógłby z pewnością zachwycać w latach 70. czy też 80. Mamy tu mnóstwo betonu, wspomniane już pomalowane pstrokato panele. Największą wadą tego przystanku jest to, że nie wykorzystano możliwości jego całkowitego zadaszenia. Betonowa konstrukcja tworzy coś w rodzaju schronu ale już przy krawędzi peronu dachu nie ma. Tłocząc się przy drzwiach będziemy więc stali na deszczu. Łatwo też sobie wyobrazić wodę skapującą z paneli na krawędzi zadaszenia, która spada na krawędź peronu i zamarza (lub wpada za kołnierze).
Andrzej Kraśnicki jr
Nie ma tu zresztą co się rozpisywać Wystarczy pokazać jak wygląda identyczny pod względem położenia i konstrukcji przystanek poznańskiej linii tramwajowej na Franowo. Cały przystanek jest zadaszony, a jakości użytych materiałów nie ma nawet co porównywać. Tyle, że w Poznaniu budując nową linię nie odkopano z archiwum wiekowego projektu.
Fot. Lukasz Ogrodowczyk / Agencja Gazeta
Fot. Lukasz Ogrodowczyk / Agencja Gazeta
Konstrukcyjna porażka. Tak można w skrócie określić model największych wiat, które są na pętli przy ul. Turkusowej i przy lotnisku. Nowoczesna - jakby się wydawało konstrukcja - jest podparta słupkami, które wyglądają jak prowizoryczna podpórka. Nie chodzi jednak tylko o estetykę. Słupki utrudniają porusza się po przystanku. Szczególnie w sytuacji, gdy na wysokości takiego słupka znajdą się drzwi tramwaju.
Mniejsze wiaty na pętli takich podpórek nie mają.
Andrzej Kraśnicki jr
W Polsce można też spotkać podobne, większe wiaty, które również słupków nie potrzebują.
Andrzej Kraśnicki jr
To temat, który opisywaliśmy już kilka razy ale wymieniając wady i problemy linii SST nie można go pominąć. Pętla przy ul. Turkusowej jest naprawdę w polu, a raczej w siąsiedztwie krzaków. Taka pętla będzie wygodna tylko dla mieszkańców kilku okolicznych bloków. Jest czymś zdumiewającym, że przygotowując się do największej tramwajowej inwestycji w powojennym Szczecinie nikt w magistracie nie wpadł na pomysł, że z ul. Turkusowej trzeba jakoś pasażerów dowieźć w inne punktu prawobrzeża, że siłą rzeczy tu przez lata będzie nowy Basen Górniczy, że musi powstać także pętla dla autobusów. Decyzja o tym, by przy ul. Turkusowej powstała także pętla autobusowa, zapadła w maju 2013 roku, kiedy budowa SST już trwała. Z inicjatywą wyszedł Zarząd Dróg i Transportu Miejskiego (SST to inwestycja prowadzona przez wydział inwestycji miejskich w magistracie). Była to jedna z pierwszych decyzji nowego dyrektora ZDiTM. Od kilku miesięcy toczyła się już wówczas dyskusja (m.in. na łamach Wyborczej), w której główne pytanie brzmiało: jak rozwiązać problem pętli SST, która zlokalizowana zostanie dosłownie w polu, z dala od dróg?
Autobusy przy ul. Turkusowej pojawią się dopiero w 2016 roku. Do tego czasu głównym punktem przesiadkowym pozostanie przystanek przy ul. Gryfińskiej.
Co ciekawe pętla powstanie między pętlą tramwajową, a linią kolejową prowadzącą do ciepłowni.
Andrzej Kraśnicki jr
To oznacza, że dojeżdżające na pętlę autobusy będą w przyszłości przecinały przedłużone tory tramwajowe prowadzące do Kijewa. Jak to się ma do tego, by SST był bezkolizyjny? A skoro nie będzie w tym miejscu bezkolizyjny, to może odpuśćmy też pieszym wspomniane podziemne wędrówki?
Andrzej Kraśnicki jr
Pętla Turkusowa mogłaby być w przyszłości najważniejszym węzłem komunikacji miejskiej na prawobrzeżu i jednym z istotniejszych w Szczecinie. To miejsce wręcz wymarzone na integrację z komunikacją kolejową, regionalną. Tory tramwajowe przebiegają przecież pod torami kolejowymi, a w pobliżu jest stacja Szczecin-Zdroje.
Andrzej Kraśnickijr
W świetle planów budowy Szczecińskiej Kolei Metropolitalnej mógłby tu powstać połączony ze sobą węzeł umożliwiający przesiadkę pasażerów pociągów SKM, autobusów, tramwajów. Jest też sporo miejsca na parking Park&Ride. Czy z tego co już powstało uda się w przyszłości taki węzeł zbudować? Na razie nic na to nie wskazuje, a temat pozostaje jedynie w sferze rozważań osób interesujących się komunikacją miejską.
Andrzej Kraśnicki jr
Tory prowadzące w kierunki Kijewa kończą się zaraz za łukiem w kierunku peronów pętli. Sterta żwiru ma zatrzymać tramwaj, który na skutek jakiejś awarii rozjazdu pojechałby jednak prosto kierując się w krzaki.
Andrzej Kraśnicki jr
Andrzej Kraśnicki jr
Dziś nie wiadomo kiedy i czy w ogóle uda się zbudować drugi etap SST. Wiadomości są dobre i złe. Dobre są takie, że teoretycznie wola władz miasta jest. Jeszcze lepsza wiadomość jest taka, że odchodzi się od archaicznego planu budowy linii tramwajowej wzdłuż starej linii kolejowej. Czyli przez pola, daleko od największych osiedli (Słoneczne, Majowe, Bukowe). Teraz rozważa się warianty, które poprowadzą tramwaj bliżej domów. To burzy jednak wcześniejsze założenia i plany, a tym samym oznacza czasochłonne przygotowanie dokumentacji łącznie z miejscowymi planami zagospodarowania itd. Stąd wątpliwe jest, by udało się przedłużyć linię do Kijewa do roku 2022 czyli z pomocą nowej puli euriofunduszy. O tym, że z tego powodu nie jest to na razie szczególny priorytet świadczy też umieszczenie przedsięwzięcia na liście projektów rezerwowych, które mają szanse na unijne dofinansowanie. I to są te złe wieści.
Andrzej Kraśnicki jr
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze