Szerokie, miękkie z możliwością regulacji góra-dół. Wyposażone jest w mechanizm uniemożliwiający wyjęcie (złodziejowi czy też wandalowi) siodełka z ramy. W podobny sposób zabezpieczone są wszystkie śruby. Nie da się ich odkręcić bez specjalnego klucza, którym trzeba najpierw zdjąć nakładki.
Teczki, plecaki, torby itp. układa się na bagażniku, który stanowi część kierownicy. Bagaż mocuje się gumową linką. Środek ciężkości jest niżej niż w rowerach z klasycznymi koszykami na kierownicę. Z naszych pierwszych testów z torbą o wadze ok. 7 kg wynika, że rower, mimo tak dużego obciążenia, prowadzi się stabilnie. Wg szefa firmy BikeU, która wdraża szczeciński rower miejski, zastosowane u nas rozwiązanie jest praktyczniejsze niż klasyczne rowerowe koszyki.
To obowiązkowe wyposażenie roweru. Dźwięk nie jest zbyt nachalny. Użytkownicy roweru miejskiego powinni pamiętać o jednym. O ile użycie dzwonka w sytuacji, gdy na drodze rowerowej idzie pieszy jest zasadne, to już przeganianie w ten sposób pieszych idących chodnikiem jest niedopuszczalne
Rower jest wyposażony w ukryte w piaście przerzutki Shimano Nexus. Trzybiegowy mechanizm uchodzi za niemal bezawaryjny. Trudno go też uszkodzić. Biegi zmieniamy manetką ukrytą w prawym uchwycie na kierownicy. Wystarczy przekręcić fragment rączki. Numer biegu jest na wskaźniku przy manetce. Jedynka umożliwia podjechanie bez większego wysiłku pod górkę (ale wolno), dwójka to przełożenie idealne na równy teren, trójka pozwala rower rozpędzić (opór w pedałach jest jednak wówczas największy).
ŁUKASZ WĘGRZYN
Lampki przednie i tylne to obowiązkowe wyposażenie roweru na polskich drogach. Te w rowerze miejskim ulokowane są na wysokości piast. Zasilanie pochodzi z dynama ukrytego w piaście przedniego koła. Opór stawiany przed dynamo jest niewyczuwalny. Co ważne światło jest podtrzymywane jeszcze przez minutę po zatrzymaniu roweru. To oznacza, że jeśli zatrzymamy rower na skrzyżowaniu przed czerwonym światłem cały czas będziemy oświetleni i widoczni.
ŁUKASZ WĘGRZYN
Szczeciński rower miejski porusza się na markowych oponach niemieckiej firmy Schwalbe. To opony z górnej półki. Mają wkładkę antyprzebiciową. Firma chwali się, że chroni ona nawet przed tak głębokimi uszkodzeniami, jak wbita w bieżnik pineska.
Osłona tylnego koła to błotnik, a jednocześnie powierzchnia pod reklamę. Jest to też naszym zdaniem najsłabsza część roweru, podatna na akty wandalizmu. Może wystarczyć mocny kopniak, by uszkodzić osłonę. Powierzchnia pod reklamę to standard w systemach miejskich wypożyczalni rowerów.
Tym bolcem rower przymocowany jest do stacji. Jak zwolnić blokadę opisujemy w osobnej instrukcji. Jeśli rower oddajemy, to wepchnięcie bolca do otworu stacji automatycznie wyloguje nas z systemu. Uwaga! Zawsze trzeba sprawdzić, pociągając rower do tyłu czy dobrze wpięliśmy rower do stacji.
Stalowa linka w gumowej oprawie z szyfrowym zamkiem. Zapięcie przyda się, jeśli będziemy chcieli zostawić rower na chwilę poza jedną ze stacji (np. przed sklepem). Szyfr do zapięcia pojawi się na wyświetlaczu stacji podczas wypożyczania roweru. Trzeba go zapamiętać lub zapisać. Jeśli masz telefon z internetem, możesz go znaleźć po zalogowaniu się na www.bikes-srm.pl.
Zapięcia możemy też użyć, jeśli stacja, do której dojechaliśmy jest całkowicie zapełniona. Przypinamy rower zapięciem do stacji i powiadamiamy o tym Call Center Bike_S
Zapięcie nie jest dość solidne. To najprostsza i najtańsza linka. Z drugiej strony rower jest na tyle charakterystyczny i unikatowy, że jego kradzież nie ma sensu
Każdy rower ma swój indywidualny numer. Sama rama to aluminiowa konstrukcja. Dzięki temu rower jest lekki. Waży 15 kg, co, jak na rower miejski, jest bardzo dobrym wynikiem
Umowa na Szczeciński Rower Miejski opiewa na kwotę 2,69 mln zł. Podmiotem zarządzającym jest miejska spółka Nieruchomości i Opłaty Lokalne. Wykonawcą systemu- firma BikeU. Ma zbudować 33 stacje z ponad 500 stojakami i dostarczyć 360 rowerów. 338 będzie na co dzień na ulicach, 22 będzie w rezerwie. Rocznie funkcjonowanie SRM może kosztować ok. pół miliona złotych. Wydatki miasta będą zależały przede wszystkim od liczby wypożyczeń.
To, niestety, wielce prawdopodobne. Jak uczy doświadczenie innych miast mających miejskie rowery, akty wandalizmu to norma.
Duży problemem z wandalami ma Warszawa, gdzie działa system nazwany Veturilo. Jest w nim 2,7 tys. rowerów.
Tegoroczny sezon jest rekordowy pod względem zniszczeń i kradzieży. Zazwyczaj wygląda to tak. Złodzieje próbują wyrwać rower ze stojaka, w którym zamontowany jest tzw. elektrozamek. Niektórym się to udaje, innym nie. W pierwszym przypadku zostawiają zniszczony stojak i odjeżdżają. Jeśli nie uda im się ukraść roweru, to często i tak nie nadaje się on do użytku, bo przy bardzo silnym szarpaniu wygina się widelec lub kierownica. Według prezesa firmy Nextbike (która zarządza Veturilo) Tomasza Wojtkiewicza, kradzione rowery są często rozbierane i sprzedawane na części. Z racji charakterystycznych kształtów i oznaczeń, trudniej jest spieniężyć taki jednoślad w całości. Choć zdarzały się i takie przypadki. Niedawno w internecie krążyło zdjęcie roweru Veturilo, który ktoś chciał sprzedać na giełdzie w Słomczynie pod Grójcem. Oderwano z niego tylko wszystkie naklejki.
? Teraz brakuje nam około stu rowerów ? przyznaje Tomasz Wojtkiewicz. W systemie Veturilo i dwóch kompatybilnych ? Bemowo Bike i Konstancińskim Rowerze Miejskim ? łącznie powinno być dostępnych ok. 2,7 tys. rowerów.
Prezes Wojtkiewicz przyznaje, że po jakimś czasie niektóre jednoślady odnajdują się, bo np. ktoś porzuca je w krzakach. O takich znaleziskach zazwyczaj informują sami mieszkańcy. Część rowerów znika jednak bezpowrotnie, a inne są tak zniszczone, że nie da się ich uratować. Wtedy trzeba dokupić nowe.
Zawiadująca rowerami firma Nextbike uznała, że ma już dość fali kradzieży i dewastacji. Właśnie wynajęła firmę ochroniarską City Security, która ma patrolować rejony, w których najczęściej grasują złodzieje. Ochroniarze już pochwalili się udaremnieniem kradzieży jednego z rowerów Veturilo. Nakręcili film z tego zdarzenia. Nie chcą jednak ujawnić, gdzie to się stało.
Nextbike chce też na większą skalę montować w jednośladach nadajniki GPS. Dzięki temu będzie można szybko zlokalizować skradzione rowery.
Łukasz Puchalski, pełnomocnik rowerowy ratusza, mówi, że z problemem rowerowego wandalizmu zmagają się wszystkie miasta w Europie. O wiele gorzej niż w Warszawie było na początku w Paryżu, gdzie działa ogromny system Velib na 20 tys. rowerów. W pierwszym okresie zniszczono lub skradziono tam większość jednośladów. Puchalski dodaje, że mimo wysiłków złodziei i wandali firmie Nextbike udaje się utrzymać w sprawności założoną liczbę rowerów. Znikające lub zdewastowane jednoślady w miarę szybko są zastępowane innymi.
Rowerzysta jest pełnoprawnym uczestnikiem ruchu i zwykle ma prawo jechać jezdnią. Słyszy się też, że ma ''obowiązek korzystać ze ścieżki rowerowej'. Ale to tylko część prawdy. Przepis ustawy mówi o tym obowiązku warunkowo- ''jeśli jest ona wyznaczona dla kierunku, w którym rowerzysta jedzie lub zamierza skręcić''. To znaczy, że droga (lub pas ruchu) dla rowerów musi być wyznaczona po prawej stronie jezdni, aby rowerzysta miał obowiązek z niej korzystać. O tym, czy coś jest drogą dla rowerów, stanowią wyłącznie znaki drogowe. Rowerzysta, tak jak każdy kierujący, ma obowiązek stosować się do znaków drogowych umieszczonych po prawej stronie jezdni.
Jazda po chodniku jest zabroniona, ale są pewne wyjątki. Można jechać chodnikiem, gdy:
-rowerzysta opiekuje się osobą w wieku do 10 lat kierującą rowerem;
-na jezdni dopuszczona jest prędkość wyższa niż 50 km na godz. i szerokość chodnika wynosi co najmniej 2 metry, a także brakuje drogi dla rowerów czy też pasa ruchu dla rowerów;
-warunki pogodowe zagrażają bezpieczeństwu rowerzysty na jezdni (śnieg, silny wiatr, ulewa, gołoledź, gęsta mgła).
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze