Do Guliwer Welt w miejscowości Pudagla nie sposób nie trafić. Wystarczy przekroczyć granicę w Ahlbecku i jechać przed siebie, cały czas prosto. Po około 12 kilometrach na skrzyżowaniu za Bansin należy skręcić w lewo. Tu znów prosto. Po czterech kilometrach po prawej stronie drogi, w polu, zobaczycie wielką rękę, która wskaże drogę do parku rozrywki.
Dorośli za wejście do parku muszą zapłacić 8 euro. Dzieci 7 euro. Bilet rodzinny (2 dorosłych i dwoje dzieci) kosztuje 26 euro.
Już parkując samochód przed wejście zobaczymy leżącego Guliwera. Jest gigantyczny.Żeby zobaczyć go z bliska kupujemy bilet i przechodzimy przez recepcję, gdzie dowiadujemy się, że możemy w otoczeniu Guliwera wszystkiego dotykać i wszędzie wejść. Byle nie wspinać się na figurę wyżej niż na wysokość dłoni bo to niebezpieczne.
Na początek mijamy grzyby. Są prawie wielkości drzew. Turyści chętnie robią sobie pod nimi zdjęcia.
W Pudagli Guliwer leży na piasku spętany linami. To nawiązanie do podróży bohatera książki Jonathana Swifta do krainy Liliputów. Guliwer zostaje rozbitkiem wyrzuconym na brzeg. Kiedy odzyskuje przytomność okazuje się, że leży związany na piasku.
.
Po wejściu do świata Guliwera czujemy się właśnie jak Lilipuci, którzy są mniejsi niż dłoń Guliwera (w książce Lilipuci mieli około 15 cm wysokości), podczas gdy Guliwer był normalnych rozmiarów człowiekiem.
Czerwony trampek, którego zgubił rozbitek, leży Kilkanaście metrów dalej. W środku jest pusty, można do niego wejść i zrobić sobie zdjęcie. Można też wspiąć się po sznurówkach. Cały but jest wielkości samochodu osobowego.
Niedaleko rzeźby leży talerz i sztućce. Nóż i widelec można podnosić i dowolnie układać. Popularne wśród odwiedzających jest pozowanie na wielkim talerzu.
Postać Guliwera jest tak duża, że nie sposób objąć jej aparatem. Gdyby postawić ją pionowo byłaby wysokości 12-piętrowego wieżowca a jego jeden krok, gdyby umiał chodzić, liczyłby 20 metrów.
Podczas, gdy morze wyrzucało Guliwera na wyspę Liliputów zgubił on, oprócz trampka, także okulary. Leżą więc, ze zbitym szkłem, na piasku
Wchodząc do parku nie widzimy twarzy Guliwera bo jego głowa jest zwrócona w drugą stronę. Żeby spojrzeć wielkoludowi w oczy trzeba obejść go dookoła. Wtedy też można zajrzeć mu do ust i do nosa.
Całą ekspozycję można też obejrzeć z leżaka na małej plaży. W drewnianej budce mają być sprzedawane lody (na razie jeszcze ich nie ma)
.
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze