Dzika przyroda NA ZDJĘCIACH. Znakomita wystawa

Wyróżnienie w kategorii ''Podwodny Świat''. Autor Thomas P. Peschak, Niemcy/RPA.

Światło rozświetlające głębiny laguny Bassas da India, odległego atolu na Kanale Mozambickim, ukazuje zbiorowisko młodych żarłaczy galapagoskich. Światło reflektora znajdujące się na statku badawczym powyżej, jest używane do oświetlenia rafy, tak aby nurkowie widzieli, co się dzieje. Thomas był członkiem wyprawy mającej za zadanie zbadanie wielkości populacji tego bardzo wrażliwego gatunku. ''Brak konieczności używania lamp stroboskopowych albo lampy błyskowej pod wodą umożliwił przekazanie nocnej scenerii'' -opowiada fotograf. Ta laguna jest jednym z niewielu miejsc, gdzie można spotkać żarłacza galapogoskiego, poza obszarem Oceanu Spokojnego i jest jego jedynym znanym oceanicznym matecznikiem, gdzie występują ławice liczące 50 lub więcej sztuk.

Nikon D700 + obiektyw 16mm f2.8; 1/125 sek. na f6.3; ISO 1250; obudowa Subal.

2. miejsce w kategorii ''Portrety zwierząt''. Autor: Klaus Echle.

Tego szczególnego dnia lisica przebywała u boku Klausa ponad dwie godziny. ''Zachowywała się tak swobodnie, że położyła się obok mnie'' -powiedział Klaus. W ciągu kilku miesięcy zyskał jej zaufanie, starając się regularnie spacerować w tej części Schwarzwaldu, gdzie polowała. Najczęściej można ją było spotkać podczas złej pogody i gdy w pobliżu było niewielu ludzi. Ale po sześciu miesiącach, po nastaniu okresu godowego, zniknęła. ''Nadal mi jej brakuje'' -mówi Klaus. -''Nigdy nie zapomnę tych szczególnych chwil. Nabrała do mnie absolutnego zaufania i to właśnie chciałem uchwycić na tym zdjęciu''.

Canon EOS 5D Mark II + obiektyw 17-40mm f4; 1/60 sek. na f7.1; ISO 160; lampa błyskowa.

Wyróżnienie w kategori ''Portrety zwierząt''. Autor: Marc McCormack.

Migaloo (w języku Aborygenów ''biały humbak'') jest jedynym znanym humbakiem-albinosem na świecie. Mark fotografował go z poziomu morza, jednak wiedział, że sposobem na zrobienie doskonałego zdjęcia będzie uchwycenie go z powietrza. Podjął już trzy próby, w dni gdy morze było zbyt wzburzone aby zrobić ujęcie białego wieloryba na tle fal pokrytych białą pianą. Słysząc, że łódź turystyczna zauważyła Migaloo u wybrzeży Zielonej Wyspy, daleko na północ od Queensland, Marc wynajął helikopter, aby zabrał go bezpośrednio na miejsce. ''Tego dnia morze było nieomal gładkie- opowiada. -Nacisnąłem spust migawki dokładnie w chwili, gdy Migaloo wziął ostatni wdech i znikł jak gigantyczny duch w głębinach''. Migaloo należy do gatunku humbaka australijskiego, którego populacja jest szacowana na 15 tys. sztuk, to znacznie poniżej połowy stanu sprzed rozpoczęcia połowów wielorybów na skalę przemysłową.

Canon EOS-1D Mark III + obiektyw 600mm f4; 1/1600 sek. na f13; ISO 250.

Wyróżnienie w kategorii ''Portrety Zwierząt''. Autor David Fettes.

Zbliżał się koniec pory suchej i Daniel leżał na brzuchu, na skraju Long Pool w Parku Narodowym Mana Pools w Zimbabwe. Hipopotamy sprzeczały się, rywalizując o miejsce ''Rozbryzgując wodę i wydając ostrzegawcze sygnały innym, i mnie również, szerokim ziewaniem'' - opowiada autor. Gdy spoglądał przez obiektyw, wieczorne światło rozświetliło scenerię i wówczas jeden jarzący się czerwonawym blaskiem, hipopotam wynurzył się z wolna z wody. ''Czułem się coraz bardziej bezbronny, przygnieciony ciężarem 500-milimetrowego obiektywu, świadomy, iż lwy lub słonie mogą mnie zajść od tyłu, kierując się do wodopoju i świadomy również tego, iż w jeziorze znajdowały się krokodyle'' - opowiada fotograf. Ale pomimo gniewnego spojrzenia hipopotama, David znajdował się poza jego terytorium, i olbrzymie zwierzę powoli ponownie zanurzyło się w wodę.

Canon EOS-1D Mark II N + obiektyw 500mm f4 + 1.4x konwerter; 1/200 sek. na f5.6; ISO 400.

Wyróżnienie w kategorii ''W Zachwycie nad Roślinami i Grzybami''. Autorka Sandra Bartocha. ''Moją ulubioną porą roku jest okres, gdy pojawiają się pierwsze przebiśniegi, zwiastuny wiosny'' -mówi Sandra. ''Gdy je widzę, powietrze nagle zaczyna pachnieć większą świeżością, a słońce wydaje się cieplejsze''. Sandra znalazła tę delikatną kępę, nad którą zwieszały się pozbawione liści gałęzie drzew, na podmokłych obszarach na brzegu jeziora Tollensesee w Meklemburgii. ''Zachodzące słońce stworzyło piękne pomarańczowe refleksy na wodzie, w głębi obrazu, i słyszałam nawoływania perkoza dwuczubego. Zrobiłam zdjęcie podwójnym naświetleniem: jedno z ostrym, a później z dużo mniej ostrym, aby ujęcie było równie bajkowe, jakim je zobaczyłam''.

Nikon D700 + obiektyw Meier Görlitz Trioplan 100mm na f2.8; 1/50 sek. na f2.8; ISO 200.

Trzecie miejsce w kategorii ''W Zachwycie nad Roślinami i Grzybami''. Autor David Maitland.

Na nasypie parkingu, w pobliżu domu Davida w Wiltshire, pewnego dnia pojawiła się masa maków. ''Uwielbiam maki'' -mówi David. ''Nie mogę się oprzeć pokusie fotografowania ich. Trudno jest znaleźć inną roślinę, której piękno byłoby równie ulotne. Ale gdy maki kwitną en masse, to jest ich zbyt wiele i trudno uchwycić efemeryczną naturę ich piękna''. Każdego dnia, przez okres tygodnia, badał ścieżkę, poszukując odpowiedniej kępy. ''Poszukiwałem obrazu pełnego prostoty, gdzie z większości makówek już opadły płatki, a zaledwie kilka nadal by kwitło'' - wyjaśnia. Z pozycji na brzuchu zrobił ujęcie na tle pochmurnego nieba, tworząc strukturę łodyg z niewielkimi rozbłyskami. Trzy dni później ktoś ''odchwaścił je kosiarkąi. Większość z nich nie wydała nasion. Więc w przyszłym roku nie będzie makowej łąki'' - opowiada fotograf.

Canon EOS 5D Mark II + obiektyw 70-200mm f2.8; 1/160 sek. na f11; ISO 50.

Wyróżnienie w kategorii ''Natura w Czerni i Bieli''. Autor Stefano Unterthiner.

Mimo iż żurawie mandżurskie są gatunkiem zagrożonym, fotografowanie ich na Hokkaido, w Japonii, jest łatwe. Ptaki pojawiają się codziennie o tej samej porze i można być pewnym, że będą wykonywały swoje tańce godowe, przed setkami aparatów fotograficznych. Tak więc dziś fotografie tańczących żurawi mandżurskich są powszechne. Aby stworzyć coś oryginalnego Stefano wyruszył, mając w głowie specyficzne kryteria. Po pierwsze, potrzebował specjalnych ''wykorektorowanych'' warunków tak, aby obraz był czysty i elegancki. Po drugie, fotografia musiała być zrobiona w odpowiednim zbliżeniu, aby ukazywać detale delikatnych skrzydeł. Po przecie, potrzebował poczucia ruchu, odniesienia się do tej słynnej, delikatnej, porywającej choreografii. I w końcu, musiała zaistnieć synchronia. Ujęcie, którym skończył, miało te wszystkie cechy. Ale dla niego prawdziwą radością było obserwowanie ''jednej z najpiękniejszych i najbardziej emocjonujących scen, jakie sobie można wyobrazić''.

Nikon D3 + obiektyw 600mm; 1/1000 sek. na f7.1; ISO 500.

Pierwsze miejsce w kategorii ''Młody Fotograf Dzikiej Przyrody Roku 2011 Kategoria: 11-14 lat''. Autor: Mateusz Piesiak.

Mateusz owinął swój aparat w wodoodporny pokrowiec i zaczął się czołgać po mokrym piasku. Jego celem było podejście jak najbliżej niewielkiego stada ostrygojadów na plaży, na Long Island, w stanie Nowy York. Ptaki były tak bardzo zaabsorbowane żerowaniem, że kompletnie go ignorowały, czasami w pogoni za skorupiakami przebiegały obok niego na wyciągnięcie ręki. Jeden z młodych ostrygojadów usiłował samodzielnie znaleźć pożywienie. ''Gdy tylko zobaczył dorosłego osobnika ze smacznym kąskiem'' -mówi Mateusz. ''Podbiegał do niego z głośnym, żebrzącym nawoływaniem queep queep i usiłował mu go wyrwać. Czasami dorosłe ostrygojady dawały mu skorupiaka. Innym razem wybuchały głośne kłótnie''. Mateusz spędził tak dużo czasu obserwując ostrygojady w akcji, że nie zauważył zbliżającego się przypływu, do chwili, gdy duża fala go zalała. ''Na szczęście udało mi się utrzymać aparat wysoko w górze. Było mi zimno, byłem cały przemoczony, miałem piasek w ubraniu, włosach i uszach, ale zrobiłem zdjęcie, o które mi chodziło''.

Jury: ''Niezwykła bystrość, fantastycznie oszczędne światło, interesujące zachowanie, masa nastrojów i piękna kompozycja. Zdjęcie napełniłoby dumą każdego profesjonalistę i jest tym bardziej imponujące w wypadku kogoś tak młodego''.

Canon EOS 40D + obiektyw 400mm f5.6; 1/800 sek./f5.6 (-1.3 e/v); ISO 400.

Wyróżnienie w kategorii 15-17 lat. Autor Damian Bednarz.

Damian wyruszył z wujkiem w środku nocy, aby zdobyć szczyt Trzy Korony, w Pieninach. Gdy już byli na wierzchołku, ustawił aparat i czekał na świt i na widok, jaki miał się przed nim roztoczyć. ''To było tak, jakbyśmy siedzieli nad ziemią'' -mówi Damian. ''Wszystko, co widzieliśmy, to kłębiące się zwały mgły. Później, stopniowo, pod nami zaczął ukazywać się świat''. Gdy chmury przesunęły się, najpierw ukazały się dalekie szczyty drzew. Damian zrobił zdjęcie, zanim mgła rozproszyła się i ulotniło się poczucie tajemnicy.

Canon EOS 400D + obiektyw Sigma 70-300mm; 1/6 sek./f4; ISO 100; statyw GoldPhoto YH324C + głowica YH430.

Zdjęcia w Muzeum Narodowym na Wałach Chrobrego podziwiać można do 28 marca, od wtorku do piątku w godz. 10-18, w sobotę-niedzielę, w godz. 10-16. Bilety kosztują 7 i 4 zł (normalne i ulgowe).