Zaprojektowane przez Andrzeja Korzeniowskiego i oddane do użytku w 1959 r., ze znakomitą mozaiką na fasadzie (dzieło E. Messera i S. Lewińskiego). Niezwykle ekspresyjne dzieło, ulokowane w centrum miasta, jest bardzo efektownym przykładem architektury lat 60. (dr Rafał Makała)
Nowoczesny budynek z lat 70. XX w., trochę 'schowany' na terenie szpitala na Pomorzanach (Szymon Jeż).
Czas powstania: 1970-73, autor: arch. Marian Rąbek. 'Realizacja w stylu późnego modernizmu w nurcie plastycznego ekspresjonizmu. Ekspresyjne zadaszenie z rytmicznymi podporami, kontrastuje z przeszkleniem ściany wejściowej, umożliwiającym przenikanie przestrzeni wnętrza i zewnętrza' (z opracowania Urzędu Marszałkowskiego)
1971-1981, arch. Zbigniew Abrahamowicz. Doskonały przykład architektury lat 70. XX w. i najbardziej monumentalna budowla projektu tego architekta w Szczecinie; nowoczesna w koncepcji, kształcie (plan wycinka koła, amfiteatralne wnętrze) i rozwiązaniach technicznych (wiszący strop), świetne połączenie nowej i zabytkowej (stary kościółek przy ul. Wieniawskiego) architektury w jedną całość (Maria Łopuch).
Z opracowania Urzędu Marszałkowskiego: 'Pierwszy w powojennej historii miasta, nowo wybudowany kościół. Stanowi dominantę architektoniczną pośród willowej zabudowy, o ekspresyjnej i nowatorskiej formie plastycznej żelbetowej konstrukcji. Wnętrze ukształtowane amfiteatralne.'
Szczeciński Dom Sportu (dawny WDS), ul. Wąska 16 (proj. arch. Marian Rąbek, realizacja: lata 60. XX wieku, w roku 1970 zdobył tytuł Mister Budownictwa XXV-lecia Szczecina) wraz z basenem olimpijskim (proj. arch. Marek Orłowski i Marek Szymański, oddany do użytku w 2010 r.). Kompleks jest reprezentatywnym przykładem architektury sportowej lat 60. XX w. Nowy obiekt krytego basenu został dodany bez naruszenia spójności kompozycyjnej i architektonicznej części historycznej, tworząc z nią harmonijną całość, jak również nawiązując do klimatu zabudowy przy ul. Wąskiej.
Projekt: Mieczysław Janowski. Przykład budynku znakomicie wpisanego w otoczenie, przyrodę i sąsiadującą zabudowę (z klas można wyjść bezpośrednio do ogrodu).
Charakterystyczny 'spodek', dzieło modernizmu powstałe w latach 1964-66 według projektu Andrzeja Korzeniowskiego, projektanta 'Kosmosu' i pawilonu wioślarskiego na Wyspie Grodzkiej.
Z opracowania Urzędu Marszałkowskiego: 'Obiekt zwany przez mieszkańców Grzybkiem, charakterystyczny dla późnych lat 60-tych, będący przykładem nowatorskich tendencji artystycznych. Charakterystycznym elementem jest bryła w formie dysku wyniesiona nad terenem.'
Zaprojektowali go: dr arch. Zbigniew Paszkowski, arch. Barbara Paszkowska, arch. Andrzej Olejnik. Wykonawcą robót było Nadodrzańskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Ogólnego. Budynek ma osiem kondygnacji, w tym trzy podziemne, 10 tys. m kw. powierzchni użytkowej. Mieści czytelnię, wypożyczalnię główną i międzybiblioteczną, oddział dla dzieci i młodzieży, dział informacji naukowej, oddziały muzyczno-fonograficzne i sztuki, kawiarnię, czytelnię wirtualną i magazyny (na 3,5 mln wolumenów), sale wykładowe i komputerowe.
Rok 2003 projekt Studio A4 (Jacek Lenart, Tatiana Balcerzak, Ryszard Wilk. Dom Kupca jest jednym z niewielu zrealizowanych obiektów, które wyłoniono w drodze konkursu SARP-u. Generalna idea polegała na obniżeniu narożnika i swobodnej linii schodów. Pamiętam, że ten motyw został bardzo wysoko oceniony przez komisję konkursową. Było to bardzo odważne rozwiązanie. Szara elewacja budynku sprawia, że wyróżnia się on w bardzo delikatny sposób. Cieszę się, że Dom Kupca wybudowano, choć jestem przekonany, że będzie budził kontrowersyjne opinie architektów. Ale tak powinno być. (Prof. Zbigniew Paszkowski, wypowiedź dla Gazety z kwietnia 2003.)
Który z powojennych budynków użyteczności publicznej to Skarb Architektury? ZAPRASZAMY DO GŁOSOWANIA W SONDAŻU.
Głosowanie trwa do 30 października do południa.
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze