Ikona szczecińskiego portu, obecny na wszystkich fotografiach robionych z Wałów Chrobrego (Tarasów Hakena) od lat 30. XX wieku, jego sylwetka dominuje w krajobrazie, a poza tym jest wielkim osiągnięciem sztuki inżynierskiej, a fakt, że nadal spełnia swoje funkcje (i jest rozbudowywany), świadczy o sukcesie nie tylko architektonicznym, ale i biznesowym. Bardzo chciałbym, by w niedalekiej przyszłości elewator był udostępniony także zwiedzającym, w tym jako punkt widokowy (zgłosił Szymon Jeż).
Wojewódzki Zakład Doskonalenia Zawodowego przy pl. Kilińskiego 3 (oddana do użytku w 1929 r. jako szkoła rzemiosł, Fachschule). Podobnie jak szpital przy ul. Piotra Skargi WZDZ jest wspaniałym przykładem bauhausowskiej stylistyki modernizmu w jego czystej postaci. (Helena Freino).
(dawniej: Krajowa Klinika dla Kobiet Landen Frauenklinik, projektował dypl. inż. arch. Artur Walter, oddana do użytku w 1931 r.). Jest doskonałym przykładem zainicjowanego w Weimarze (Bauhaus), żywiołowo rozwijającego się awangardowego ruchu modernistycznego. Prezentuje wszystkie jego cechy, począwszy od kompozycji urbanistycznej, kaskadowo piętrzących się elementów bryły, po kompozycję elewacji i użyty materiał. (Helena Freino).
Przepiękny przykład modernizmu, surowość cegły na elewacji, żelbetowa konstrukcja, jasne wnętrze (Szymon Jeż). wybudowany w latach 1929-1931 według projektu Adolfa Thessmachera. Znakomite połączenie awangardowego dążenia do abstrakcji z tradycyjnym planem kościoła i równie tradycyjnym, ceglanym materiałem, z którego go wybudowano (dr Rafał Makała).
Gmach zbudowany w latach 1914-1916, według projektu radcy budowlanego Sternberga (Szczecin) i Ericha Bluncka (Berlin), znakomita kompozycja, z funkcjonalnym wnętrzem i wspaniałą fasadą, będącą jednym z najlepszych dzieł północnoniemieckiej awangardy sprzed I wojny światowej. Mimo że nie jest dziełem jednego artysty, lecz powstała w wyniku kompromisu między dość obskuranckim projektem wstępnym Sternberga i konkurencyjnej wobec niego, niezwykle nowatorskiej propozycji Bluncka. (dr Rafał Makała)
Wybudowany w latach 1914-1916. Podobnie jak dawna szkoła im. Elżbiety, dzieło to nawiązuje do tradycji architektury ceglanej, zarazem w genialny sposób nawiązując do istniejącej wtedy, a zniszczonej w czasie II wojny światowej zabudowy Łasztowni, spichrzy i magazynów, zwróconych ozdobnymi szczytami w stronę rzeki. (dr Rafał Makała)
Przypomina zwartą, monumentalną bryłę, szczodrze wyłożoną płytami piaskowca, przyozdobioną płaskimi ryzalitami na krawędziach elewacji. Wydawałoby się, iż to zamczysko przepełnione jeszcze atmosferą panującą za czasów rycerzy. Jednakże tak nie jest. Neroromański gmach został wzniesiony w latach 1900-1903 według projektu Wilhelma Fryderyka Adolfa Meyera Schwartaua. (ze strony LO nr 1)
Zbudowany ok. roku 1920 według projektu architekta Adolfa Thesmachera dla loży masońskiej. Przebudowany w latach 1935-1937 był do roku 1945 siedzibą organizacji partyjnej. Po wojnie mieściło się w nim kino 'Bałtyk', odbywały się tu koncerty i mecze bokserskie. Od 1946 roku siedziba Teatru Polskiego.
Ciężko patrzeć, jak niszczeje nadszarpnięty przez czas, szpecony przez reklamy. Być może doczekamy się chwili, gdy zostanie odnowiony
Jednym z najbardziej efektownych budynków uczelnianych w Szczecinie jest gmach przy ul. Sikorskiego 37. Został zaprojektowany przez znanego architekta Wilhelma Meyera-Schwartaua, piastującego w latach 1891-1921 urząd miejskiego radcy budowlanego. Obiekt noszący ślady secesji został oddany do użytku w 1901 r., kiedy ostatecznie ukończono jego budowę. Do końca II wojny światowej znajdowała się tu renomowana Szkoła Budowy Maszyn (Polskaniezwykla.pl).
Który z przedwojennych budynków użyteczności publicznej to Skarb Architektury? ZAPRASZAMY DO GŁOSOWANIA W SONDAŻU!
Głosowanie kończymy 30 października w południe
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze