Rolnik, trzykrotny minister, od ponad 20 lat szara eminencja polskiej polityki.
Choć od kilku lat w cieniu, jego gospodarstwo rolne we wsi Łuskowo wciąż odwiedzają możni polityki. W sierpniu był u Balazsa przewodniczący Parlamentu Europejskiego Jerzy Buzek, który namawiał go do powrotu do polityki. Balazs ma opinię mistrza gier zakulisowych i misji specjalnych. Był ojcem chrzestnym koalicji PiS z Samoobroną. Świetnie żyje z Jarosławem Kaczyńskim, ale podkreśla, że jest kandydatem niezależnym wspieranym przez PiS i samorządowców (jego kandydaturę popiera m.in. prezydent Szczecina Piotr Krzystek). Balazs w latach 80. działał w opozycji. W III RP budował swoje wpływy i różne partie ? m.in. PSL Solidarność, a potem Stronnictwo Ludowo-Chrześcijańskie. Był ministrem w trzech rządach RP, ma świetne relacje z hierarchami Kościoła. W 1995 r. wygrał wybory uzupełniające do Senatu. Wtedy jednak był popierany przez wszystkie postsolidarnościowe partie. Teraz może liczyć na żelazny elektorat PiS, a także na środowiska rolnicze, w których ma wciąż wielkie wpływy.
Przedsiębiorca rolny, który zasłynął z nepotyzmu i stracił poparcie Platformy.
Dlatego teraz startuje jako kandydat niezależny.
Zanim przed czterema laty został posłem Platformy Obywatelskiej, był m.in. radnym Starego Czarnowa, sejmiku województwa zachodniopomorskiego, a także pierwszym prezesem i założycielem Szczecińskiej Izby Rolniczej. Będąc posłem zaliczył poważną wpadkę - interweniował u generalnego inspektora kontroli skarbowej i u samego ministra finansów w sprawie swojego zięcia, którego pod lupę wziął Urząd Kontroli Skarbowej. W pismach do urzędów senator Olech nie informował jednak, że temat dotyczy jego własnej rodziny. Olech niczego nie wskórał, a gdy nepotyzm wyszedł na jaw, tłumaczył, że interweniując w sprawie zięcia, wypełniał swoje parlamentarne obowiązki. Teraz liczy tylko na siebie.
Były minister gospodarki w rządach Leszka Millera i Marka Belki.
Chemik z wykształcenia. Od 1985 r. zasiadał w Sejmie nieprzerwanie przez ponad dwadzieścia lat, przez lata był jednym z najważniejszych zachodniopomorskich polityków. Kiedy w 2006 r. przegrał bój o fotel prezydenta Szczecina z Piotrem Krzystkiem, wycofał się z polityki. Zajął się własną działalnością gospodarczą - sprzedażą nieruchomości i consultingiem. Nie zrobił biznesowej kariery. Tę polityczną zaczynał w PZPR (wstąpił w klasie maturalnej). W nowych czasach był członkiem władz krajowych SLD i wpływową postacią w tej formacji. W poprzedniej kampanii samorządowej pisał bloga, miał maskotkę - misia z czerwonym krawatem, w telewizyjnym spocie przekonywał: to nic, że jestem czerwony. Może liczyć na silny na terenach popegeerowskich elektorat lewicowy.
W Sejmie wyróżniał się głównie ubiorem ? pokazywał się w pstrokatych koszulach i niebieskim surducie.
Mimo tego, ten dotychczasowy poseł PO ze Stargardu na tle swoich rywali w wyborach do Senatu wypada raczej blado. Jego najsilniejszą stroną jest poparcie Platformy Obywatelskiej. W Sejmie był średnio aktywny. Pytany o dokonania mówi, że miał swój udział w powołaniu w Szczecinie Akademii Sztuki. Przyznaje, że w ubiorze lubi ekstrawagancję. Czy poparcie dla Platformy w Zachodniopomorskiem wystarczy, aby został senatorem?
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze