W latach 70. w Szczecinie powstały tysiące nowych mieszkań. Przede wszystkim z wielkiej płyty. Polskiej albo radzieckiej (tzw. Leningrady). Zbudowano wtedy osiedla Gontyny (tam osiedlano stoczniowców), Kaliny (marynarzy), Zawadzkiego (wojskowych) i Książąt Pomorskich. Wtedy mówiono, że ich żywotność to 50 lat. Wygląda jednak na to, że bloki będą stały dłużej. Dzisiaj dwupokojowe mieszkania w blokach należą do najbardziej poszukiwanych.
Fot. Cezary Aszkiełowicz / Agencja Gazeta
Jej budowę rozpoczęto w 1978 r. Nitkę wjazdową oddano do użytku w 1987 r., a wyjazdową w 1996 r. Jedną z jej zalet jest niepowtarzalny widok, jaki mają za szybami swoich aut wjeżdżający do Szczecina.
Jego budowę rozpoczęto w 1972 r. Trwała aż 12 lat! Zakładano, że ''Neptun'' będzie jednym z elementów nowego centrum Szczecina, które miało powstać na terenach, gdzie dziś stoi Galaxy i Pazim. W planie z lat 70. były efektowne, wysokie na ponad 20 pięter biurowce. ''Neptun'' u schyłku PRL był najważniejszym szczecińskim hotelem. W holu była mozaika z miedzi znanego artysty Tadeusza Eysmonta. W III RP hotel podupadł, a w jego nocnym klubie urzędowały najstarsze prostytutki. Dla lata temu został rozebrany.
Aula Pomorskiej Akademii Medycznej (dzisiaj PUM) uważana jest za jeden z niewielu przykładów wartościowej architektury lat 70. Cały czas służy studentom, cieszy oko i jest wzorem nowatorskiego podejścia do budynków użyteczności publicznej.
Orion, Syriusz, Merkury... Nowoczesne, jak na tamte czasy samy budowano w latach 70. według enerdowskich projektów. Obite blachą, siermiężne sklepy zarządzane przez Społem przetrwały wichry dziejów i wciąż mają się dobrze. Widoczny na zdjęciu sklep Jowisz (przy ul. Monte Cassino) przeszedł lifting i działa teraz w nowej kamienicy:
Oddany do użytku w 1971 r. miał, jak sama nazwa wskazuje, służyć marynarzom. Np. tym spoza Szczecina, którzy czekali w nim na przypłynięcie statku. Kręcono w nim zdjęcia do filmu ''W okolicach spokojnego morza'' czyli dramatu z życia oficerów marynarki handlowej z Romanem Wilhelmim w roli głównej. Na ostatnim piętrze działała słynna kawiarnia, w której serwowano płonące kabanosy. Dziś jest tu Akademickie Centrum Kultury, wystawa ''Eureka'' i akademik.
Pomysł budowy pomnika, symbolu polskiego Szczecina, narodził się w 1972 r. w głowach działaczy partyjnych. Początkowo zakładano, że pomnik stanie na Wałach Chrobrego. Rzeźbiarz Gustaw Zemła, po objechaniu Szczecina, wybrał Jasne Błonia. Stworzył pomnik odarty z ideologii, którą próbowali początkowo narzucić jego pomysłodawcy. Pomnik, który odsłonięto w 1979 r. jest lubiany przez szczecinian, a za swój mają go reprezentanci wszystkich barw politycznych, którzy spotykają się pod nim podczas uroczystości państwowych.
Czekamy na Wasze propozycje, najchętniej ze zdjęciami: listy@szczecin.agora.pl
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze